Кома - СЛОТ, Johnny Beast

Случайные цифры усталых часов идут как в бреду — шаг назад, два вперёд.

Запутанным шифром, загадкой без слов считают, когда прилетит самолёт,

Тебя принесёт сюда.

Мы падаем, как в кино, не было бы грустно, было бы смешно.

И мы будем навсегда, как всегда Бог и Дьявол заодно, вместе.

Крик погас, в окне дома, мир без «нас» — тупик, кома.

По капле из крана — пол грамма за день, отмеряно время отметкой в нуле.

Я — рваная рана, прямая мишень, бледная тень с головою в петле.

На тонкой игле стою.

Да, это просто ад — сидеть в раю и видеть твой взгляд, а в нём всю боль твою.

Потеряна на краю бездны, не сдавайся, жить — это быть в бою.

День за два, одна дома, страх, стена, слюна, кома.

Отсюда всё плохое видно в красных красках, это бессиленно, это обидно и бесит

ужасно.

Душа импотентна без обыденной плоти, но её тоже колотит, когда моя любовь

проходит

Процедуру за гранью эмоционального предела, опознание трупа, как в новостях

говорят — тела.

Тебе придётся быть смелой — а я уже не у дел, хотя вот — прилетел,

ведь ты так хотела.

Лёд в моих руках стынет, дождь в глаза назад хлынет.

Ноль в душе, следы взлома, я сама уже кома.

De willekeurige cijfers van de vermoeide klok gaan als een gek - een stap terug, twee stappen vooruit.

Ze beschouwen het als een ingewikkeld cijfer, een raadsel zonder woorden, wanneer het vliegtuig aankomt,

Zal je hierheen brengen.

We vallen als in een film, het zou niet verdrietig zijn, het zou grappig zijn.

En we zullen voor altijd, zoals altijd, God en de duivel tegelijk zijn, samen.

De schreeuw ging uit, in het raam van het huis, de wereld zonder "ons" is een doodlopende weg, een coma.

Druppel voor druppel uit de kraan - een halve gram per dag, de tijd wordt gemeten met een markering op nul.

Ik ben een opengereten wond, een direct doelwit, een bleke schaduw met een hoofd in een strop.

Ik sta op een dunne naald.

Ja, het is gewoon een hel - om in het paradijs te zitten en je blik te zien, en daarin al je pijn.

Verloren op de rand van de afgrond, geef niet op, leven is strijden.

Dag twee, alleen thuis, angst, muur, speeksel, coma.

Vanaf hier is al het slechte te zien in rode kleuren, het is machteloos, het is beledigend en razend

verschrikkelijk.

De ziel is machteloos zonder gewoon vlees, maar het klopt ook als mijn liefde

pasjes

Een procedure voorbij de emotionele limiet, identificatie van een lijk, zoals in het nieuws

ze zeggen lichamen.

Je zult moedig moeten zijn - en ik heb geen werk, hoewel nu - ik ben aangekomen,

want dat is wat je wilde.

Het ijs wordt koud in mijn handen, de regen stroomt terug in mijn ogen.

Nul in mijn ziel, sporen van hacking, ik lig zelf al in coma.