Lydia - Slaid Cleaves

Lydie lit a cigarette today

Ancient fumbling fingers in her way

From a forty year old coffee cup she sipped a bit of gin

Closed her eyes and let the memories in

She lives in the old place all alone

Keeps in touch with neighbours by the phone

Grows roses on the graves of her firstborn and his father

And the coal trucks never bother her

Oh Lydie, let him go, the boy is gone

Her mother struggled as she tore him from her arms

Oh Lydia, your tears are heaven’s rain

But she never was the same

A cotton dress and satin shoes

Indian summer sun, dressed in amber hues

Spending time with a coal miner’s son

To an old time fiddle tune

The months went by just like a breeze that year

They wed in June, and by the fall the boy was here

Word come down from Big Stone, there’s a fire in the mine

And eleven men they couldn’t find

Oh Lydie, let him go, the boy is gone

Her mother struggled as she tore him from her arms

Oh Lydia, your tears are heaven’s rain

But she never was the same

She watched them pull him from the hole

The overalls he wore were blackened by the smoke

Lydie twice had had this dream and twice it had come true

And when she saw his father’s boots she knew

Oh Lydie, let him go, the boy is gone

Her mother struggled as she tore him from her arms

Oh Lydia, your tears are heaven’s rain

But she never was the same

Lydie lit a cigarette today

Ancient fumbling fingers in her way

From a forty year old coffee cup she sipped a bit of gin

Closed her eyes and let the memories in

Lydie stak vandaag een sigaret op

Oude onhandige vingers die haar in de weg zitten

Uit een veertig jaar oude koffiekop dronk ze een beetje gin

Sluit haar ogen en laat de herinneringen binnen

Ze woont helemaal alleen op de oude plek

Houdt telefonisch contact met buren

Groeit rozen op de graven van haar eerstgeborene en zijn vader

En de kolenwagens vallen haar nooit lastig

Oh Lydie, laat hem gaan, de jongen is weg

Haar moeder worstelde toen ze hem uit haar armen trok

Oh Lydia, je tranen zijn de regen van de hemel

Maar ze was nooit meer dezelfde

Een katoenen jurk en satijnen schoenen

Indiase zomerzon, gekleed in amberkleurige tinten

Tijd doorbrengen met de zoon van een mijnwerker

Op een oud viooldeuntje

De maanden gingen voorbij dat jaar als een briesje

Ze trouwden in juni en tegen de herfst was de jongen hier

Er komt een bericht van Big Stone, er is een vuur in de mijn

En elf mannen die ze niet konden vinden

Oh Lydie, laat hem gaan, de jongen is weg

Haar moeder worstelde toen ze hem uit haar armen trok

Oh Lydia, je tranen zijn de regen van de hemel

Maar ze was nooit meer dezelfde

Ze zag hoe ze hem uit het gat trokken

De overall die hij droeg, was zwartgeblakerd door de rook

Lydie had deze droom twee keer gehad en twee keer was hij uitgekomen

En toen ze de laarzen van zijn vader zag, wist ze het...

Oh Lydie, laat hem gaan, de jongen is weg

Haar moeder worstelde toen ze hem uit haar armen trok

Oh Lydia, je tranen zijn de regen van de hemel

Maar ze was nooit meer dezelfde

Lydie stak vandaag een sigaret op

Oude onhandige vingers die haar in de weg zitten

Uit een veertig jaar oude koffiekop dronk ze een beetje gin

Sluit haar ogen en laat de herinneringen binnen