Om Kvelden - Sissel

Om kvelden når det mørkner og alle går til ro

Da stenger jeg for stall og for låve

Og spurvene de netter seg i hvert sitt lille bo

Da går vel også du til din kove

Men siden vet jeg ikke å få tiden til å gå

For i de lange netter da lenges jeg så

Da har jeg ikke sinne til å sove

Det mørkner over veien og høsten stunder til

Og tåken den tetner over enge

På stiene i skogen har mangen gått vill

O stjernerne de stiger så strenge

Men kan du ikke komme i aften, lille venn

Så send meg et bud og si meg når du kommer igjen

Jeg har ikke sett deg på så lenge

Nå står du foran speilet og kjemmer ditt hår

Så sort og alvorlig er ditt øye

Da banker vel ditt hjerte, men hvorfor det slår

Det vet du ennå ikke så nøye

For ennu har vel ingen fått komme deg nær

Men over stolen henger dine fattige klær

Ditt skjørt og dine strømper og din trøye

's Avonds als het donker wordt en iedereen gaat rusten

Dan sluit ik voor stallen en voor schuren

En de mussen brengen de nacht door in hun eigen nestjes

Dan ga je waarschijnlijk ook naar je hut

Maar sindsdien weet ik niet hoe ik de tijd moet doden

Want in de lange nachten verlang ik zo

Dan heb ik geen woede om te slapen

Het wordt donkerder op de weg en de herfst staat voor de deur

En de mist die dikker wordt over weiden

Op de paden in het bos zijn velen verdwaald

O de sterren, ze rijzen zo streng

Maar kun je vanavond niet komen, kleine vriend?

Dus stuur me een bericht en vertel me wanneer je terugkomt

Ik heb je zo lang niet gezien

Nu sta je voor de spiegel en kam je je haar

Zo zwart en serieus is je oog

Dan klopt je hart, maar waarom klopt het?

Dat weet je nog niet zo goed

Voorlopig mag niemand bij je in de buurt komen

Maar over de stoel hangt je arme kleren

Je rok en je sokken en je trui