She Walks In Beauty - Sissel, Mychael Danna

She walks in beauty,

like the night Of cloudless climes and starry skies.

And all that’s best of dark and bright

Meet in her aspect and her eyes,

Thus mellow’d to that tender light,

Which heaven to gaudy day denies.

One shade the more, one ray the less

Had half impair’d the nameless grace

Which waves in every raven tress

Or softly lightens o’er her face.

Where thoughts serenely sweet express

How pure, how dear their dwelling-place.

And on that cheek, and o’er that brow,

So soft, so calm, yet eloquent,

The smiles that win, the tints that glow,

But tell of days in goodness spent,

A mind at peace with all below,

A heart whose love is innocent!

Ze loopt in schoonheid,

als de nacht Van wolkenloze klimaten en sterrenhemels.

En alles wat het beste is van donker en helder

Ontmoet in haar aspect en haar ogen,

Zo zacht voor dat tedere licht,

Welke hemel tot opzichtige dag ontkent.

Eén tint hoe meer, één straal minder

Had de naamloze genade half aangetast

Welke golven in elke ravenstreng

Of verlicht zachtjes haar gezicht.

Waar gedachten sereen zoet tot uitdrukking komen

Hoe zuiver, hoe dierbaar hun woonplaats.

En op die wang, en over dat voorhoofd,

Zo zacht, zo kalm en toch welsprekend,

De glimlachen die winnen, de tinten die gloeien,

Maar vertel over dagen in goedheid doorgebracht,

Een geest in vrede met alles hieronder,

Een hart wiens liefde onschuldig is!