The Island of Salt and Grass - Sinheresy

I was just a child when my mother

Took me to that train

In her wistful eyes she knew

We wouldn’t see soon again

Slowly through the countryside

The landscape blent in mist

But suddenly oh, such a sight

And my heart missed a beat

Rising from the foam

As if by magic, a city appeared

Where boats, black as pitch

And white as ice, reigned supreme

The majestic church

Threw its shadow over all

And like a lofty guardian

The bell tower rang its toll

«I am the island of salt and grass

I am the island of gold and glass

A father’s caress on your tired head

I will take care of you

And give you all the things you couldn’t have»

In the entrance of the school

There was a swarm of kids

All dressed like little sailors

I’d have become one of these

I felt misplaced but a companion

Took me by the hand

Oh, so short and yet so intense

It was your life, my friend

«I am the island of salt and grass

I am the island of sun and wax

A heartening smile when you feel sad

I will take care of you

And give you all the things you couldn’t have»

Saying that I’m grateful is not enough

To express what you meant and still mean

Though many years have gone

You’re an indelible part of me

My beloved island of salt and grass

My beloved island of tears and laughs

A mistress of life through my best days

I will keep your image dear

A memory out of time that will never fade

Ik was nog maar een kind toen mijn moeder

Heeft me naar die trein gebracht

In haar weemoedige ogen wist ze

We zouden elkaar niet snel weer zien

Langzaam door het platteland

Het landschap ging op in de mist

Maar ineens oh, zo'n gezicht

En mijn hart sloeg een slag over

Opstaan ​​uit het schuim

Als bij toverslag verscheen er een stad

Waar boten, zo zwart als pek

En wit als ijs, regeerde opperste

De majestueuze kerk

Gooide zijn schaduw over alles

En als een hoge voogd

De klokkentoren luidde zijn tol

"Ik ben het eiland van zout en gras"

Ik ben het eiland van goud en glas

De streling van een vader op je vermoeide hoofd

Ik zal voor je zorgen

En je alle dingen geven die je niet zou kunnen hebben»

Bij de ingang van de school

Er was een zwerm kinderen

Allemaal gekleed als kleine matrozen

Ik zou een van deze zijn geworden

Ik voelde me misplaatst, maar een metgezel

Nam me bij de hand

Oh, zo kort en toch zo intens

Het was jouw leven, mijn vriend

"Ik ben het eiland van zout en gras"

Ik ben het eiland van zon en was

Een bemoedigende glimlach als je verdrietig bent

Ik zal voor je zorgen

En je alle dingen geven die je niet zou kunnen hebben»

Zeggen dat ik dankbaar ben, is niet genoeg

Om uit te drukken wat je bedoelde en nog steeds bedoelt

Hoewel er vele jaren zijn verstreken

Je bent een onuitwisbaar deel van mij

Mijn geliefde eiland van zout en gras

Mijn geliefde eiland van tranen en lachen

Een minnares van het leven door mijn beste dagen

Ik zal je afbeelding koesteren

Een geheugen uit de tijd dat nooit zal vervagen