Barbriallen - Simon & Garfunkel

It was in the merry month of May

When green bugs were a-swelling

Sweet William on his death bed lay

For the love of Barbriallen

He sent his servant to the town

The place where she’d been dwelling

Say master dear has sent me here

If your name be Barbriallen

And slowly, slowly she got up

And slowly she went to him

And all she said when she got there

Young man I think you are dying

Oh, don’t you remember the other day

When we where in a tavern

You drank your health to the ladies there

And you slided Barbriallen

He turned his face unto the wall

He turned his back upon her

Adieu, adieu to all my friends

Be kind to Barbriallen

She looked to the east, she looked to the west

She saw his corpse a-coming

Oh, put him down for me she cried

That I may gaze upon him

The more she looked, the more she grieved

She bursted it out in crying

Oh, pick me up and carry me home

For I feel like I am dying

They buried sweet Willy in the old church yard

And Barbara in the new one

From Willy’s grave there grew a rose

From Barbara’s a green briar

They grew and they grew on the old church wall

And could not grow no higher

And there they tied in a true love’s knot

The rose bush and the briar.

Het was in de vrolijke maand mei

Toen groene beestjes aan het zwellen waren

Lieve William lag op zijn sterfbed

Voor de liefde van Barbriallen

Hij stuurde zijn dienaar naar de stad

De plaats waar ze had gewoond

Zeg dat meester, schat, me hierheen heeft gestuurd

Als je naam Barbriallen is

En langzaam, langzaam stond ze op

En langzaam ging ze naar hem toe

En alles wat ze zei toen ze daar aankwam?

Jongeman, ik denk dat je dood gaat

Oh, herinner je je de andere dag niet?

Toen we in een taverne waren

Je dronk je gezondheid op de dames daar

En je gleed Barbriallen

Hij draaide zijn gezicht naar de muur

Hij keerde haar de rug toe

Adieu, adieu aan al mijn vrienden

Wees aardig voor Barbriallen

Ze keek naar het oosten, ze keek naar het westen

Ze zag zijn lijk aankomen

Oh, leg hem voor me neer, ze huilde

Dat ik naar hem mag staren

Hoe meer ze keek, hoe meer ze treurde

Ze barstte in huilen uit

Oh, pak me op en draag me naar huis

Want ik heb het gevoel dat ik dood ga

Ze hebben de lieve Willy begraven op het oude kerkhof

En Barbara in de nieuwe

Uit het graf van Willy groeide een roos

Van Barbara's a green briar

Ze groeiden en ze groeiden op de oude kerkmuur

En kon niet hoger groeien

En daar knoopten ze een ware liefdesknoop aan

De rozenstruik en de doorn.