Sabana - Simón Díaz

Estaba el campesino sembrando en su conuco y se le presenta un hombre con un

tractor y le dice

— «¿para quién trabajas tú ahí?»

— «¿yo?

Trabajo como el borrachito, por mi cuenta»

— «¿y cuánto ganas?»

— «¿yo?

yo gano 21, 22 o 23. Depende»

— «Si te vienes conmigo te doy 70»

Era el boom petrolero que lo arrancaba del campo.

Y este hombre con el señuelo

de este mejor sueldo hizo como dijo el poeta Andrés Eloy Blanco:

«aquella mujer se fue detrás de un hombre a caballo».

Este hombre se fue

detrás de un hombre a tractor

Este es el cuento de lo que ahora les canto

Sabana

Sabana

Con tu brisa de mastranto

Tus espejos

De lagunas

Centinelas de palmeras

Que se asoman

Con la luna

Aquí me quedo contigo

Aunque me vaya muy lejos

Como tórtola que vuela

Y deja el nido en el suelo

Se me aprieta el corazón

No ver más tu amanecer

Ni al cimarrón ni la mata

Ni la garza que levanta

Con el cabresto te dejo

Amarrados mis amores

Gota a gota que te cuente

Mis penas el tinajero

Ya tu arrestín mañanero

No me mojará los ruedos

Ni el humo de leña verde

Hará que mis ojos lloren

Mañana cuando me vaya

Te quedarás tan solita

Como becerro sin madre

Como morichal sin agua

Sabana

Sabana

De boer was aan het planten in zijn veld en een man met een

tractor en vertelt

— «Voor wie werk je daar?»

- "L?

Ik werk als een dronkaard, alleen»

— “En hoeveel verdien je?”

- "L?

Ik win 21, 22 of 23. Het hangt ervan af»

- "Als je met me meegaat, geef ik je 70"

Het was de olie-explosie die hem uit het veld rukte.

En deze man met het lokmiddel

van dit betere salaris deed hij wat de dichter Andrés Eloy Blanco zei:

'Die vrouw ging achter een man te paard aan.'

Deze man is weg

achter een tractor man

Dit is het verhaal van wat ik nu voor je zing

Laken

Laken

Met je mastranto briesje

jouw spiegels

van hiaten

palmboom schildwachten

Dat verschijn

Met de maan

Hier blijf ik bij jou

Hoewel ik heel ver ga

Als een tortelduif die vliegt

En laat het nest op de grond

mijn hart knijpt

zie je zonsopgang niet meer

Noch de kastanjebruine noch doodt haar

Noch de reiger die opkomt

Met de geit verlaat ik je

vastgebonden mijn liefdes

Druppel voor druppel zal ik je vertellen

Mijn verdriet de tinajero

Al je ochtendarrestatie

Mijn wielen worden er niet nat van

Noch de rook van groen hout

zal mijn ogen aan het huilen maken

morgen als ik vertrek

je zult zo eenzaam zijn

Als een moederloos kalf

zoals Morichal zonder water

Laken

Laken