Amongst the Phantoms of Abandoned Tumbrils - Sigh

I walk among the creeping hours

Towards the cemetery gate

Where death rattles purr

From ulcerous mouths agape

Past pits of tangled limbs

Fingers pointing to godless skies

Tumbrils of still expressions

And faceless grinning skulls

Ay soul is cleaned of joy

By the reaping hook of hell

I am lost in lamenting fog

That none can dispel

In melting murmurs of my regrets

I fade into the un-pierced shade

To fold my palms across my chest

And lowered into the yawning grave

I have become darkness profound

Laid to rest in shallow grave

My redundant flesh obscure and foul

The lid unmoved with coffin nail

I watch my corpse yonder blazing

Livid flame and sparkles dire

Bitter ash of cremated remains

My soul a doleful shade afire

I pray for suicide

To never wake from my bed

But how can I die

When I am already dead

Bring out your dead withered skin

Bring out your dead languid limbs

Bring out your dead withered skin

Bring out your dead withered limbs

Under hell’s burning rafters

And solemn brimstone pyres

Passed dark Satanic mills

Of the infernal funeral firestone

To wander the hills of Hades

And the grim embrace of day

My spirit formless and cold

To drown in gluttonous decay

I see silhouettes of laughter

On fiery mound of hollow repine

Where hueless wraiths casts spells

Of Orphean sorrow unfeigned

(Narration)

My guts spilled forth like eels

Slithering from a ruptured sack, this

Loathsome plague has come with the

Chilling gripe of sorrow to drag me

Into the dreadful din of sulphurous

Torment and here I shall remain

Until the hour glass of time cracks

I am the unveiled stillness of

Mouldering bones, the bloodless

Lustrous gloom where no flesh walks

I am the wisp of foul shade

Which the foul grave exhales from the

Inwoven darkness

What have I become!

why do I

Wander beyond death?

Only the

Wreath on my grave marks my life

Once lived

Doleful knell of dewy twilight

Casting chimes into infernal tomb

Where echoes of wrought dread

Assail the vaulted gloom

From dreary pits of dreamless sleep

To the uncharted Stygian shores

I wear the skin of the dying

Enwreathed with ulcerous sores

I gaze into the swooning deep

And fathomless waters of dis

This friendless dolorous solitude

Of thronging foul abyss

I see silhouettes of laughter

On fiery mound of hollow repine

Where hueless wraiths casts spells

Of Orphean sorrow unfeigned

Under hell’s burning rafters

And solemn brimstone pyres

Passed dark Satanic mills

Of the infernal funeral firestone

To wander the hills of Hades

And the grim embrace of day

My spirit formless and cold

To drown in gluttonous decay

I ride the riven wave of evermore

Through frowning austere chasms

Astride dread phantoms pale

And mute enwinged phantasms

I pray for suicide

To never wake from my bed

But how can I die

When I am already dead

Kill me twice again

Bury me alive in earthen grave

Burn my flesh to floating ash

And watch my remains fly away

Kill me thrice

Drown me in tomb girdled ground

Silence my assiduous wails

So that I no more make make

A sound

Bring out your dead

Bring out your dead

Bring out your dead

Bring out your dead

Bring out your dead

Bring out your dead

Ik loop tussen de griezelige uren

Op weg naar de begraafplaatspoort

Waar de dood spint

Uit zwerende monden agape

Verleden kuilen met verwarde ledematen

Vingers wijzend naar goddeloze luchten

Tumbrils van stilstaande uitdrukkingen

En gezichtsloze grijnzende schedels

Ay ziel is gereinigd van vreugde

Door de oogsthaak van de hel

Ik ben verdwaald in klaaglijke mist

die niemand kan verdrijven

In smeltend gemompel van mijn spijt

Ik vervaag in de niet-doorboorde schaduw

Om mijn handpalmen over mijn borst te vouwen

En neergelaten in het gapende graf

Ik ben diep in de duisternis geworden

Te rusten gelegd in een ondiep graf

Mijn overtollige vlees is obscuur en smerig

Het deksel onbewogen met doodskistnagel

Ik kijk naar mijn lijk ginds laaiend

Rauwe vlam en schittert verschrikkelijk

Bittere as van gecremeerde resten

Mijn ziel een treurige schaduw in brand

Ik bid om zelfmoord

Om nooit wakker te worden uit mijn bed

Maar hoe kan ik doodgaan?

Als ik al dood ben

Breng je dode, verdorde huid naar voren

Haal je dode lome ledematen tevoorschijn

Breng je dode, verdorde huid naar voren

Haal je dode, verdorde ledematen tevoorschijn

Onder de brandende spanten van de hel

En plechtige zwavel brandstapels

Geslaagd voor donkere satanische molens

Van de helse begrafenisbrandsteen

Om door de heuvels van Hades te dwalen

En de grimmige omhelzing van de dag

Mijn geest vormloos en koud

Verdrinken in vraatzuchtig verval

Ik zie silhouetten van lachen

Op vurige heuvel van holle repine

Waar kleurloze geesten spreuken uitspreken

Van wees verdriet ongeveinsd

(vertelling)

Mijn lef vloeide voort als palingen

Glijdend uit een gescheurde zak, dit

Walgelijke plaag is gekomen met de

Een huiveringwekkende kreet van verdriet om me mee te slepen

In het vreselijke lawaai van zwavelhoudende

Kwelling en hier zal ik blijven

Tot de zandloper des tijds barst

Ik ben de onthulde stilte van

Vermolmende botten, de bloedelozen

Glanzende somberheid waar geen vlees loopt

Ik ben het sliert van de valse schaduw

Die het vuile graf uitademt van de

Ingeweven duisternis

Wat ben ik geworden!

waarom doe ik

Dwaal voorbij de dood?

Alleen de

Krans op mijn graf markeert mijn leven

eens geleefd

Treurige klok van bedauwde schemering

Klokkengelui in helse tombe gieten

Waar echo's van gewrochte angst

Val de gewelfde duisternis aan

Uit sombere kuilen van droomloze slaap

Naar de onbekende Stygische kusten

Ik draag de huid van de stervenden

Omhuld met zwerende zweren

Ik kijk in de bezwijmende diepte

En peilloze wateren van dis

Deze droevige eenzaamheid zonder vrienden

Van verdringende vuile afgrond

Ik zie silhouetten van lachen

Op vurige heuvel van holle repine

Waar kleurloze geesten spreuken uitspreken

Van wees verdriet ongeveinsd

Onder de brandende spanten van de hel

En plechtige zwavel brandstapels

Geslaagd voor donkere satanische molens

Van de helse begrafenisbrandsteen

Om door de heuvels van Hades te dwalen

En de grimmige omhelzing van de dag

Mijn geest vormloos en koud

Verdrinken in vraatzuchtig verval

Ik berijd de rivier van eeuwigheid

Door fronsende sobere afgronden

Schrijlings op dread phantoms bleek

En dempen gevleugelde fantasieën

Ik bid om zelfmoord

Om nooit wakker te worden uit mijn bed

Maar hoe kan ik doodgaan?

Als ik al dood ben

Dood me nog twee keer

Begraaf me levend in een aards graf

Verbrand mijn vlees tot zwevende as

En kijk hoe mijn overblijfselen wegvliegen

Dood me drie keer

Verdrink me in met graf omgorde grond

Stil mijn ijverige gejammer

Zodat ik niet meer maak make

Een geluid

Breng je doden naar buiten

Breng je doden naar buiten

Breng je doden naar buiten

Breng je doden naar buiten

Breng je doden naar buiten

Breng je doden naar buiten