Widow - Sienna Skies

I’ve seen you walk this way

For the past ten years and never got the chance to ask you, I’m calling out

And each and every day

I’m reminded you’re the fucking disease

I’m always full, of good intentions

But bad with first impressions

The crying out is deafening, and it’s starting to get to me

Every time I run

Every time I stumble

Not wonder

If I had defined the fire inside

Only to find out I’m not worth saving

I know it hurts

And those ten years haunts the hell inside my head

And when I try to find the peace inside and write it all down the words are the

fucking same

I’m always full of what I thought was something good

But my first impressions lasted longer than any sickness ever should

Every time I run

Every time I stumble

Not wonder

If I had defined the fire inside

Only to find out I’m not worth saving

Every time I stumble, I wonder

If I had defined the fire inside

Dead or alive, I’m my own worst critic

Call me a coward

Call me ignorant

A piece of shit as if I’d somehow forgotten

Give it a shot, my heart said softly

Or Push it away and leave it behind me

Ik heb je deze kant op zien lopen

In de afgelopen tien jaar en nooit de kans gekregen om het je te vragen, roep ik:

En elke dag

Ik word eraan herinnerd dat jij de verdomde ziekte bent

Ik ben altijd vol, van goede bedoelingen

Maar slecht met eerste indrukken

Het geschreeuw is oorverdovend en het begint me te raken

Elke keer als ik ren

Elke keer als ik struikel

Geen wonder

Als ik het vuur van binnen had gedefinieerd

Alleen om erachter te komen dat ik het niet waard ben om te bewaren

Ik weet dat het pijn doet

En die tien jaar spookt door mijn hoofd

En als ik probeer de innerlijke rust te vinden en het op te schrijven, zijn de woorden de

verdomme hetzelfde

Ik ben altijd vol van wat ik dacht dat iets goeds was

Maar mijn eerste indrukken duurden langer dan welke ziekte dan ook zou moeten doen

Elke keer als ik ren

Elke keer als ik struikel

Geen wonder

Als ik het vuur van binnen had gedefinieerd

Alleen om erachter te komen dat ik het niet waard ben om te bewaren

Elke keer als ik struikel, vraag ik me af

Als ik het vuur van binnen had gedefinieerd

Dood of levend, ik ben mijn eigen ergste criticus

Noem me een lafaard

Noem me onwetend

Een stuk stront alsof ik het op de een of andere manier was vergeten

Geef het een kans, zei mijn hart zacht

Of Duw het weg en laat het achter me