Fafnir - Siegfried

Durch Gier und Blut an Stein gehunden, dem Schatz als treue Wacht!

Edelstein und Stahl schlgt Funken, wenn sein Herz erwacht.

Der Schlatz der Nibelungen — immer auf der Wacht!

Nebel weichen Christenkerzen!

Einsam schlagen unsere Drachenherzen!

Wer nur meinen Namen spricht, dem lsche ich das Lebenslicht!

Feuerwind aus seinen Nstern, ein Gru der alten Welt!

Seine Augen funkeln lstern, wenn der Vorhang fllt.

In Eurem Haus der Lgen

Hab ich den Gttern ein Opter gebracht.

Und ich falte meine Flgel,

Whrend mein Atem ein Feuer entfacht.

Und ich sehe Eure Kirche brennen

Und Euer Kreuz verbrennt zu Staub… Zu Staub… Zu Staub!

Fafnir ist erwacht!

Das Mondlicht lischt I’m Glanz der Sonne einer neuen Zeit.

Entzaubert und zerrissen ist das Kleid der Dunkelheit.

Durch das Lrmen der Christen ist Fafnir erwacht,

Und der Klang ihrer Glocken hat ihn wtend gemacht!

Tot steen gebeten door hebzucht en bloed, de schat als trouwe bewaker!

Edelsteen en staal slaan vonken wanneer zijn hart ontwaakt.

De Schlatz der Nibelungen - altijd op je hoede!

Mist maakt plaats voor christelijke kaarsen!

Onze drakenharten kloppen eenzaam!

Ik zal het levenslicht doven voor iedereen die alleen mijn naam uitspreekt!

Vuurwind uit zijn neusgaten, groeten uit de oude wereld!

Zijn ogen fonkelen wulps als het gordijn valt.

In jouw huis van leugens

Ik heb de goden een opter gebracht.

En ik vouw mijn vleugels

Terwijl mijn adem een ​​vuur ontsteekt.

En ik zie je kerk branden

En je kruis brandt tot stof... tot stof... tot stof!

Fafnir is ontwaakt!

Het maanlicht dooft uit in de pracht van de zon van een nieuw tijdperk.

Ontgoocheld en gescheurd is de jurk van de duisternis.

Door het lawaai van de christenen werd Fafnir wakker,

En het geluid van hun bellen maakte hem boos!