Straggler from Atlantis - Sieges Even

Out of the sea and no longer wind-driven, an ominous shore beckoned him

Murmurous waves comforted thy rebirth from the wamb of the strangling ocean

Kardios — sprawled on a while coast, alive and ashore far from home

Reminding the garden where a tune brought mischief a quivering shadow slid

across him!

All of a sudden something towered before him, an assembly of giants older than

time

Weakend and weary with a harassing arcanum they eyed Kardios, Nephol their name

Further they heard Kardios’tale, Enek and Yod and Lotay

Solemn silence fell upon them for Theona’s Atlantis was drowned in the sea…

Out of the sea — from dark waters he rose

Kardios — bearing the burden and throe of memory

Theona overrade the presage of old

Kardios, who drowned the isle kingdom… kissing the kiss of death!

In bright unbroken beams from the far untold unknown

Like a torrent of foam he came

An obscure structure without shape or form

Coming from the skies faster than light

«Atlantis, Atlantis has flowered forever

For Theona has resigned as her queen

Worshipped and honored and loved but kissed never…

So is Theona and always has been»

«Fairer Theona than moon or than sun

Fairer stan stars in the vault of the skies

No man can say when her reign has begun

Lovely and queenly and regal and wise

So it was told by the gods in high heaven

Atlantis shall live and forever prevail

Until her sweet lips in a love-kiss are given

So runs the prophecy, so says the tale

Forever Atlantis has flowered but this

Is told of Theona — the moment that she grants

To a lover the boon of a kiss

Atlantis, Theona will drown in the sea…"

Out of the sea — seeking remission

Predestination — the harper from the sea

Nephol island — sullen from a riddle, known as filth

Exemption from a substance they called Fith…

Fith subsisted and throve of Nephal flesh

Brought upset and turmoil

Burdened with dismay anf bereft of hope

The giants hearts failed them

Devoured with ambition he was led before a well

Once the home of spirits, convenient of Fith

A weird blotch of wastness to separate the sun

Far below the well a pallid spot of silver light

Peering in the void old Atlantis came to mind

Theona’s tender eyes in the raging, roaring flood

An edge of icy-blue from the cave community

To combat Fith and cast off the burden memory!

Prepared well for the finale he descended to Fith, the luminous mass from the

stars

The flaplike projection thrusted Kardios with a touch like a tongue of bright

flames

But the glow of awareness in Fith’s tissue blinked out, the panting breath

labored then stopped!

So it was told and freedom was given to the giant kin, Nephol their name!

«My sword was wonders shall we twain not do?

The world is ours to roam and render clean

Against whatever peril comes in view

My arm is strong, your point and edge are keen»

«For storming citadels for holding clear

From sail and sloth, for glory in the sun

For showing enemies the face of fear

My good companion, you and I are one!»

Out of the sea — remission was found

Kardios — the straggler from the sea

Farewell to the cave community

Walking past the trunks he hummed Theona’s tune…

Uit de zee en niet langer door de wind aangedreven, wenkte een onheilspellende kust hem

Murmurous golven troostten uw wedergeboorte uit de wam van de wurgende oceaan

Kardios — languit aan de kust, levend en aan de wal ver van huis

Herinnerend aan de tuin waar een deuntje onheil bracht en een trillende schaduw gleed

over hem heen!

Plots torende er iets voor hem uit, een verzameling reuzen ouder dan...

tijd

Verzwakt en vermoeid met een intimiderend geheim keken ze naar Kardios, Nephol hun naam

Verder hoorden ze het verhaal van Kardios, Enek en Yod en Lotay

Er viel een plechtige stilte over hen, want Theona's Atlantis was verdronken in de zee...

Uit de zee — uit donkere wateren steeg hij op

Kardios — de last en de worsteling van het geheugen dragen

Theona overschat het vooroordeel van het oude

Kardios, die het koninkrijk van de eilanden verdronk... de kus des doods kussen!

In heldere ononderbroken stralen van het verre ongekende onbekende

Als een stroom van schuim kwam hij

Een duistere structuur zonder vorm of vorm

Komt uit de lucht, sneller dan het licht

"Atlantis, Atlantis heeft voor altijd gebloeid"

Want Theona is afgetreden als haar koningin

Aanbeden en vereerd en geliefd, maar nooit gekust...

Zo is Theona en altijd geweest»

«Eerder Theona dan de maan of dan de zon

Eerlijkere stan-sterren in het gewelf van de lucht

Niemand kan zeggen wanneer haar heerschappij is begonnen

Mooi en koninklijk en koninklijk en wijs

Dus het werd verteld door de goden in de hoge hemel

Atlantis zal leven en voor altijd zegevieren

Totdat haar zoete lippen in een liefdeskus worden gegeven

Zo luidt de profetie, zo zegt het verhaal

Forever Atlantis is gebloeid, maar dit

Wordt verteld van Theona - het moment dat ze toestemming geeft

Aan een minnaar de zegen van een kus

Atlantis, Theona zal verdrinken in de zee..."

Uit de zee - op zoek naar verlossing

Predestinatie — de harpspeler uit de zee

Nephol eiland — nors van een raadsel, bekend als vuiligheid

Vrijstelling van een stof die ze Fith noemden...

Fith leefde en dreef van Nephal-vlees

Overstuur en beroering gebracht

Beladen met ontzetting en verstoken van hoop

De reuzenharten lieten hen in de steek

Verslonden door ambitie werd hij voor een bron geleid

Ooit het huis van de geesten, handig van Fith

Een rare vlek van afval om de zon te scheiden

Ver onder de put een bleke plek van zilver licht

Tuurlijk in de leegte kwam het oude Atlantis in me op

Theona's tedere ogen in de razende, brullende vloed

Een randje ijsblauw van de grottengemeenschap

Om Fith te bestrijden en de lastherinnering af te werpen!

Goed voorbereid op de finale daalde hij af naar Fith, de lichtgevende massa uit de

sterren

De flapachtige projectie duwde Kardios met een aanraking als een heldere tong

vlammen

Maar de gloed van bewustzijn in Fiths weefsel knipperde uit, de hijgende adem

werkte en stopte toen!

Dus het werd verteld en vrijheid werd gegeven aan de gigantische verwanten, Nephol hun naam!

«Mijn zwaard was wonderen zullen we niet doen?

De wereld is van ons om te zwerven en schoon te maken

Tegen welk gevaar dan ook in zicht komt

Mijn arm is sterk, je punt en rand zijn scherp»

«Voor het bestormen van burchten om vrij te houden»

Van zeil en luiaard, voor glorie in de zon

Om vijanden het gezicht van angst te laten zien

Mijn goede metgezel, jij en ik zijn één!»

Uit de zee - er is remissie gevonden

Kardios — de achterblijver van de zee

Afscheid van de grotgemeenschap

Terwijl hij langs de koffers liep, neuriede hij Theona's deuntje...