Anthem Chapter I - Sieges Even

Desolate winter, 1914

A child in trenches, a young life betrayed.

In the stinging rain a martial drum call,

Replacing the remote wail of hopeless knells.

Still we hear their bitter laughter in the wind

An ideal is fallen in the rain of wailing shells.

What candles were held to speed them all?

(W. Owen)

Whose grimy hands closed these tired eyes?

These weary eyes?

Detached from the dreams of youth

Brothers turn to strangers,

The absense of reason realized in the fields

Of Belgium and France

The seeing dead and living blind, united they lie

As if in love

Noone left to sound an anthem for their doomed youth

Desolate winter, 1914

Een kind in de loopgraven, een jong leven verraden.

In de stekende regen een krijgsdrumroep,

Het op afstand gejammer van hopeloze klokken vervangen.

Toch horen we hun bittere lach in de wind

Een ideaal is gevallen in de regen van jammerende schelpen.

Welke kaarsen werden vastgehouden om ze allemaal te versnellen?

(W. Owen)

Wiens vuile handen sloten deze vermoeide ogen?

Deze vermoeide ogen?

Los van de dromen van de jeugd

Broers wenden zich tot vreemden,

De afwezigheid van rede gerealiseerd in de velden

Van België en Frankrijk

De ziende doden en levende blinden, verenigd liegen ze

Alsof je verliefd bent

Niemand meer om een ​​volkslied te laten klinken voor hun gedoemde jeugd