The Preacher - Show Of Hands

I am the preacher on the island

Seven years lived alone

I try to bring some comfort to a world of sea and stone

There are no trees onthe island

Nowhere to shelter or hide

The men tear the rocks from the quarry or take their

Chances on the tide

I fell in love with the wife of a man who lays the fuse

When I heard the thunder from the earth I knew I had to

Choose

Between falling and my cold, cold calling

They used to walk beside the water, voices blown by the

Wind

And I would watch from the distance and I’d dream I was

Him

Then he found work on the mainland, oh how I prayed

That something would tear them apart, force her to stay

Oh I was falling and the cold, cold was calling

Next day, they called me to the quarry, there was

Something badly wrong

A man lay crushed by falling rock, his life almost gone

I knew his face in the darkness, I didn’t need to know

The name

All my prayers had been answered and I was the one to

Blame

I closed his eyes and looked up, she was running

Through the rain

She took him in her arms and begged the Lord to give

Him life again

And if I should live all the seven ages of man

Seven tides will never wash all the blood from my hands

I am the preacher on the island, I live on my own

I used to pray but now I leave my maker well alone

Just like the chapels on the island my heart’s dark and

Overgrown

I try to find some comfort in the world of sea and

Stone

Ik ben de predikant op het eiland

Zeven jaar alleen geleefd

Ik probeer wat comfort te brengen in een wereld van zee en steen

Er zijn geen bomen op het eiland

Nergens om te schuilen of te verbergen

De mannen scheuren de rotsen uit de steengroeve of nemen hun

Kansen op het getij

Ik werd verliefd op de vrouw van een man die de lont legt

Toen ik de donder van de aarde hoorde, wist ik dat ik moest

Kiezen

Tussen vallen en mijn koude, koude roeping

Ze liepen langs het water, stemmen geblazen door de

Wind

En ik zou vanuit de verte kijken en ik zou dromen dat ik was

Hem

Toen vond hij werk op het vasteland, oh wat heb ik gebeden

Dat iets hen uit elkaar zou drijven, haar zou dwingen te blijven

Oh ik viel en de kou, de kou riep

De volgende dag riepen ze me naar de steengroeve, er was...

Er is iets erg mis

Een man lag verpletterd door vallende steen, zijn leven was bijna voorbij

Ik kende zijn gezicht in de duisternis, ik hoefde het niet te weten

De naam

Al mijn gebeden waren verhoord en ik was degene die

Schuld geven

Ik sloot zijn ogen en keek op, ze was aan het rennen

Door de regen

Ze nam hem in haar armen en smeekte de Heer om te geven

Hem leven weer

En als ik alle zeven leeftijden van de mens zou moeten leven

Zeven getijden zullen nooit al het bloed van mijn handen wassen

Ik ben de predikant op het eiland, ik woon op mezelf

Ik bad vroeger, maar nu laat ik mijn maker met rust

Net als de kapellen op het eiland is mijn hart donker en

Overwoekerd

Ik probeer wat troost te vinden in de wereld van de zee en

Steen