Tall Ships - Show Of Hands

Give us a wreck or two, good Lord;

Winter along this coast is hard.

Grey frost creeps like mortal sin,

No food in the larder, no bread in the bin.

One rich wreck is all we pray,

Busted abroad at break of day

Broken and splintered upon the reef,

Bread and wine to calm our grief.

Lord of rocks and tide and sky,

Heed our call, hark to our cry!

Bread by the bag, beef by the cask,

Food for poor hearts is all we ask.

(Sung)

On the skyline the tall ships sail by,

Bound for London, their decks piled high;

Fruits of warmer lands,

Passing through our hands,

So we look for the storm in the sky.

Farewell and adieu to you, Spanish ladies,

Farewell and adieu, you ladies of Spain;

We’ve received orders for to sail back to England,

We hope in a short time to see you again.

We’ll rant and we’ll roar like true British sailors,

We’ll rant and we’ll roar all on the salt sea.

Until we strike soundings in the channel of old England;

From Ushant to Scily is thirty five leagues.

We hove our ship to with the wind from the west, boys

Hove our ship to, deep soundings to take;

Thirty five fathoms, and a white sandy bottom,

We squared our main yard and the channel did make.

We’ll rant and we’ll roar like true British sailors,

We’ll rant and we’ll roar all on the salt sea.

Til we strike soundings in the channel of old England;

From Ushant to Scily is thirty five leagues.

Oh, the fishermen rise with the sun,

And they work 'til the day’s nearly done,

Hauling empty nets,

While the cold sun sets,

And the winter is barely begun.

There’s a lighthouse a mile from the shore,

That the storm-weary sailors search for,

When the wind and rain

Bring their gales again,

It won’t shine for them anymore.

On the skyline the tall ships sail by,

Bound for London, their decks piled high;

Fruits of warmer lands,

Passing through our hands,

So we look for a storm in the sky.

Sweet thoughts of home came to me today,

Far too long now I’ve been away,

I’ll stay away no longer,

Come homeward winds, blow stronger.

Stronger

I’m home bound

I’m home bound

With the first clear sight of the West Country shore,

We swear we won’t go to sea any more,

Sweethearts and wives seem dearer,

As the English shore draws nearer.

Now soon their welcome will warm winter’s heart,

We’ll vow nothing will pull us apart,

There’ll be a short time of plenty;

We’ll think again when our pockets are empty.

Now a grey storm blackens the clear Western skies,

Fear and welcome join both in our eyes,

Full sail and a straining main mast,

Run with the wind;

we’ll fly while the storm lasts.

While the storm last.

I’m homeward bound

I’m homeward bound

As the rain blackened clouds gather round,

And the roaring gales drown every sound,

All I search the night

For that ray of light,

That warns where the black rocks are found.

I know this place, I know this place

We’re running aground, we’re running aground, we’re running aground!

(Spoken)

One rich wreck, or maybe two,

Food and stores to see us through,

Til Spring leaps up like break of day

And fish return to the empty bay,

One rich wreck, for thy hand is strong,

A brig, or a merchant one from up along.

Caught on your twisted tides, good lord,

Drawn by our false lights to the shore.

(Sung)

I rose with the morning on a rain washed day,

Early and I walked along the shore;

Watching the broken splintered driftwood come in,

I listened to the ocean roar.

Town slowly waking and I walked from the sea,

Parents break in to their children’s dreams

Mothers start to call;

fathers reach the stirring streets,

Wondering what another morning brings.

All they have to sell is the strength of two strong arms,

All they are standing in their shoes,

And the price of your labour in deep winter falls and falls,

Point came there was nothing left to lose.

We pay the price of winter, and we buy another year,

It’s time to search the heart and count the cost,

Take the guilty conscience, and the widow’s bitter tears,

And what we gain is someone else’s loss.

Yesterday the gales that shook the rooftop slates

Today the breeze gently tugs your hair

And the tide that closed its fist and snapped a broad ship’s back

Now softly takes the white gulls from the air,

Oh, the banker’s purse is like a deep black well

For every other well bred clown,

And the merchant has a fleetful of young men’s lives

He can risk one in twenty going down.

I rose with the morning on a rain washed day,

It was early and I walked along the shore;

I knelt down by the water where my brother lay,

I listened to the ocean roar.

We have families with sons on the sea,

They work the tall ships of the sea,

But our choice is made,

By these winter’s days,

And the children who watch from the quay.

That wild evening the word flew around,

A tall merchant mashed into the ground,

How we shout and sing,

Glad to greet the spring,

Though we weep for the sailors we’ve drowned.

On the skyline the tall ships sail by,

Bound for London, their decks piled high;

Fruits of warmer lands,

Passing through our hands,

So we look for a storm in the sky.

November wind chills to the bone,

And December rain lashes the stones,

Sea that brings us life,

Take your sacrifice,

And give back the hope to our homes.

On the skyline the tall ships sail by,

Bound for London, their decks piled high;

Fruits of warmer lands,

Passing through our hands,

So we look for a storm in the sky.

Oh, the fishermen rise with the sun,

And they work 'til the day’s nearly done,

Hauling empty nets,

While the cold sun sets,

And the winter is barely begun.

On the skyline the tall ships sail by,

Bound for London, their decks piled high;

Fruits of warmer lands,

Passing through our hands,

So we look for a storm in the sky.

Oh, we look for a storm in the sky.

Oh, we look for a storm in the sky.

Geef ons een of twee wrakstukken, goede God;

De winter langs deze kust is moeilijk.

Grijze vorst kruipt als doodzonde,

Geen eten in de provisiekast, geen brood in de prullenbak.

Eén rijk wrak is alles wat we bidden,

Betrapt in het buitenland tijdens het aanbreken van de dag

Gebroken en versplinterd op het rif,

Brood en wijn om ons verdriet te verzachten.

Heer van rotsen en getij en lucht,

Luister naar onze oproep, luister naar onze roep!

Brood bij de zak, rundvlees bij het vat,

Voedsel voor arme harten is alles wat we vragen.

(Gezongen)

Aan de skyline varen de tall ships voorbij,

Op weg naar Londen, hun dekken hoog opgestapeld;

Vruchten van warmere landen,

Door onze handen gaan,

Dus zoeken we naar de storm in de lucht.

Vaarwel en vaarwel aan u, Spaanse dames,

Vaarwel en adieu, dames van Spanje;

We hebben orders ontvangen om terug te varen naar Engeland,

We hopen u over korte tijd weer te zien.

We zullen tieren en we zullen brullen als echte Britse zeelieden,

We zullen tieren en brullen allemaal op de zoute zee.

Totdat we klinken in het kanaal van het oude Engeland;

Van Ushant tot Scily is vijfendertig competities.

We bouwen ons schip op met de wind uit het westen, jongens

Hove ons schip naar, diepe peilingen te nemen;

Vijfendertig vadem, en een witte zandbodem,

We hebben onze hoofdtuin vierkant gemaakt en het kanaal heeft het gemaakt.

We zullen tieren en we zullen brullen als echte Britse zeelieden,

We zullen tieren en brullen allemaal op de zoute zee.

Tot we peilingen treffen in het kanaal van het oude Engeland;

Van Ushant tot Scily is vijfendertig competities.

Oh, de vissers staan ​​op met de zon,

En ze werken tot de dag bijna voorbij is,

Lege netten vervoeren,

Terwijl de koude zon ondergaat,

En de winter is nog maar net begonnen.

Er is een vuurtoren op anderhalve kilometer van de kust,

Waar de storm-vermoeide zeelieden naar zoeken,

Als de wind en regen

Breng hun stormen weer,

Het zal voor hen niet meer schijnen.

Aan de skyline varen de tall ships voorbij,

Op weg naar Londen, hun dekken hoog opgestapeld;

Vruchten van warmere landen,

Door onze handen gaan,

Dus we zoeken naar een storm in de lucht.

Zoete gedachten aan thuis kwamen vandaag in me op,

Veel te lang nu ben ik weggeweest,

Ik blijf niet langer weg,

Kom naar huis winden, blaas sterker.

sterker

Ik ben aan huis gebonden

Ik ben aan huis gebonden

Met de eerste duidelijke aanblik van de West Country kust,

We zweren dat we niet meer naar zee gaan,

Liefjes en echtgenotes lijken me dierbaarder,

Naarmate de Engelse kust dichterbij komt.

Weldra zal hun welkom het winterhart verwarmen,

We beloven dat niets ons uit elkaar zal halen,

Er zal een korte tijd van overvloed zijn;

We zullen weer nadenken als onze zakken leeg zijn.

Nu maakt een grijze storm de heldere westelijke hemel zwart,

Angst en welkom komen beide in onze ogen samen,

Volzeil en een gespannen hoofdmast,

Rennen met de wind;

we vliegen zolang de storm duurt.

Zolang de storm duurt.

Ik ben op weg naar huis

Ik ben op weg naar huis

Terwijl de regenzwarte wolken zich verzamelen,

En de brullende stormen verdrinken elk geluid,

Alles wat ik zoek in de nacht

Voor die lichtstraal,

Dat waarschuwt waar de zwarte rotsen te vinden zijn.

Ik ken deze plek, ik ken deze plek

We lopen vast, we lopen vast, we lopen vast!

(Gesproken)

Een rijk wrak, of misschien twee,

Eten en winkels om ons te helpen,

Tot de lente opspringt als het aanbreken van de dag

En vissen keren terug naar de lege baai,

Een rijk wrak, want uw hand is sterk,

Een brik, of een koopman van verderop.

Gevangen op uw verwrongen getijden, goede heer,

Getrokken door onze valse lichten naar de kust.

(Gezongen)

Ik stond op met de ochtend op een regenachtige dag,

Vroeg en ik liepen langs de kust;

Kijkend naar het gebroken versplinterde drijfhout dat binnenkomt,

Ik luisterde naar het gebrul van de oceaan.

Stad langzaam wakker en ik liep van de zee,

Ouders breken in op de dromen van hun kinderen

Moeders beginnen te bellen;

vaders bereiken de roerige straten,

Benieuwd wat een andere ochtend brengt.

Het enige wat ze te verkopen hebben is de kracht van twee sterke armen,

Ze staan ​​allemaal in hun schoenen,

En de prijs van uw arbeid in diepe winter valt en valt,

Het punt kwam dat er niets meer te verliezen was.

We betalen de prijs van de winter, en we kopen nog een jaar,

Het is tijd om het hart te doorzoeken en de kosten te tellen,

Neem het schuldige geweten en de bittere tranen van de weduwe,

En wat we winnen, is het verlies van iemand anders.

Gisteren de stormen die de dakleien deden schudden

Vandaag trekt de wind zachtjes aan je haar

En het getij dat zijn vuist sloot en de rug van een breed schip brak

Haalt nu zachtjes de witte meeuwen uit de lucht,

Oh, de portemonnee van de bankier is als een diepzwarte put

Voor elke andere welopgevoede clown,

En de koopman heeft een vloot van jonge mannenlevens

Hij kan het risico lopen dat één op de twintig ten onder gaat.

Ik stond op met de ochtend op een regenachtige dag,

Het was vroeg en ik liep langs de kust;

Ik knielde neer bij het water waar mijn broer lag,

Ik luisterde naar het gebrul van de oceaan.

We hebben gezinnen met zonen op zee,

Ze werken op de lange schepen van de zee,

Maar onze keuze is gemaakt,

Tegen deze winterdagen,

En de kinderen die vanaf de kade toekijken.

Die wilde avond vloog het woord rond,

Een grote koopman in de grond gestampt,

Hoe we schreeuwen en zingen,

Blij om de lente te begroeten,

Hoewel we huilen om de matrozen die we zijn verdronken.

Aan de skyline varen de tall ships voorbij,

Op weg naar Londen, hun dekken hoog opgestapeld;

Vruchten van warmere landen,

Door onze handen gaan,

Dus we zoeken naar een storm in de lucht.

November koude rillingen tot op het bot,

En december regen geselt de stenen,

Zee die ons leven brengt,

Neem je offer,

En geef de hoop terug aan onze huizen.

Aan de skyline varen de tall ships voorbij,

Op weg naar Londen, hun dekken hoog opgestapeld;

Vruchten van warmere landen,

Door onze handen gaan,

Dus we zoeken naar een storm in de lucht.

Oh, de vissers staan ​​op met de zon,

En ze werken tot de dag bijna voorbij is,

Lege netten vervoeren,

Terwijl de koude zon ondergaat,

En de winter is nog maar net begonnen.

Aan de skyline varen de tall ships voorbij,

Op weg naar Londen, hun dekken hoog opgestapeld;

Vruchten van warmere landen,

Door onze handen gaan,

Dus we zoeken naar een storm in de lucht.

Oh, we zoeken naar een storm in de lucht.

Oh, we zoeken naar een storm in de lucht.