Mary From Dungloe - Show Of Hands

So fair ye well sweet Donegal,

The Rosses and Gweedore,

I’m the crossing main ocean,

Where the plunging bellows roar.

It breaks my heart for us to part,

Where I spent many happy days,

Far away from friends and relations,

I’m bound for Amerikay.

Now Mary, she’s my heart’s delight,

My joy, and only care,

It was her cruel father,

Who would not let me stay there.

But absence makes, the heart grow fond,

And when I’m o’er the main,

May the Lord protect my darling girl,

'Till I return again.

I wish I was in sweet Dungloe,

All seated on the grass,

And by my side, a bottle,

And on my knee a lass.

I’d call for liquor, of the best,

And I’d pay before I go,

And I roll my Mary in my arms,

I the town of sweet Dungloe.

Dus eerlijk, lieve Donegal,

De Rosses en Gweedore,

Ik ben de overstekende grote oceaan,

Waar de donderende balg bruist.

Het breekt mijn hart voor ons om te scheiden,

Waar ik veel gelukkige dagen heb doorgebracht,

Ver weg van vrienden en relaties,

Ik ben op weg naar Amerika.

Nu Mary, ze is mijn hartenlust,

Mijn vreugde, en enige zorg,

Het was haar wrede vader,

Wie zou me daar niet laten blijven.

Maar afwezigheid zorgt ervoor dat het hart dol wordt,

En als ik o'er de belangrijkste,

Moge de Heer mijn lieve meisje beschermen,

Tot ik weer terugkom.

Ik wou dat ik in lieve Dungloe was,

Allemaal zittend op het gras,

En aan mijn zijde, een fles,

En op mijn knie een meisje.

Ik zou om sterke drank vragen, van de beste,

En ik zou betalen voordat ik ga,

En ik rol mijn Mary in mijn armen,

Ik de stad Sweet Dungloe.