Show and Tell - Joe Hertler & The Rainbow Seekers, Invalids

Instead of walking backwards

Instead of lying ‘til all the blood left our heads

Instead of warming to regret

One night so far

I slept on the floor of the van

A letterhead

How close were the friends you’d never see again

How close had it all been happening

We drove beyond the pavement

We never made it to the top

Walked to see the Perseides

Only so many years with such an optimal

Zenithal hourly rate

But the clearings

Southwest of Portland

The northeast sky

Was completely obscured by the

Bright city lights

We couldn’t see anything

How can we by our own glow be polluted?

Two days so far

We met sitting in the back yard

Remembering names we haven’t heard in so long

Places we used to think we belonged

What’s it like

To see us again?

To be back at your old address again

Had it stayed when you had moved away?

Late the next night

We saw them cross the sky their last time

And still the bed wasn’t made to lie within it

I wasn’t home the time you came to visit

And still feel like something’s missing

Efforts to be more distant

There were no questions that you had to ask me

There were no complications as it was

We started sharing less and less

Adhesive releases if we pull gradually

Fostered unspoken disparity

Under a light it came gradually apart

Giving back half what we’re given

Opened the door to hear the street

End where the other starts

Hoping that we ever get back

Even half what we’re giving

In plaats van achteruit te lopen

In plaats van te liegen tot al het bloed ons hoofd verliet

In plaats van op te warmen om spijt te krijgen

Een nacht tot nu toe

Ik sliep op de vloer van het busje

Een briefhoofd

Hoe hecht waren de vrienden die je nooit meer zou zien

Hoe dichtbij was het allemaal gebeurd?

We reden verder dan het trottoir

We hebben de top nooit gehaald

Liep om de Perseides te zien

Slechts zoveel jaren met zo'n optimale

Zenitaal uurtarief

Maar de opruimingen

Zuidwesten van Portland

De noordoostelijke hemel

Werd volledig verduisterd door de

Heldere stadslichten

We konden niets zien

Hoe kunnen we door onze eigen gloed worden vervuild?

Twee dagen tot nu toe

We ontmoetten elkaar zittend in de achtertuin

Namen onthouden die we al zo lang niet hebben gehoord

Plaatsen waarvan we dachten dat we er thuishoorden

Hoe is het

Wil je ons weer zien?

Om weer terug te zijn op je oude adres

Was het gebleven toen je was verhuisd?

De volgende nacht laat

We hebben ze de laatste keer door de lucht gezien

En toch was het bed niet gemaakt om erin te liggen

Ik was niet thuis toen je op bezoek kwam

En nog steeds het gevoel hebben dat er iets ontbreekt

Pogingen om meer afstandelijk te zijn

Er waren geen vragen die u mij moest stellen

Er waren geen complicaties zoals het was

We begonnen steeds minder te delen

Lijm komt los als we geleidelijk aan trekken

Bevorderde onuitgesproken ongelijkheid

Onder een lamp viel het geleidelijk uit elkaar

De helft teruggeven van wat we krijgen

Deed de deur open om de straat te horen

Eindig waar de ander begint

In de hoop dat we ooit terug komen

Zelfs de helft van wat we geven