General Sherman - Invalids

Held collective hope that after all it won’t come true

By the time we get to you

You’ll be tired of what we do

(still there for hour by hour)

I waited up

Why can’t we send

My ghost instead

All we used to wish to be

Forms that covered the sky black

The nimbostratus and downpour

Lately it seems like sometimes I forget to breathe

And I don’t mean poetically

As if I can’t keep my own speed

It’s like at least subconsciously

I take in air and then release

But don’t repeat

Like I had gotten all I need

Just under halfway there

Pause just for a second

The rain keeps getting in

Can’t see our back window

Go on

Fall asleep

Cold, your forehead

Against the glass

I don’t bother anymore

With things I used to do

Honest, I won’t bother you

The instance (the relay)

Its position in space

Up ahead the streets were dead

The lantern lit a glow from above your bed

And we both noticed if you stare for long enough

The patterns start to seem like they’re no longer there

Hoped you wouldn’t mind

The only number I could try

When there was only silence on the other side

What did it sound like?

Gehouden collectieve hoop dat het toch niet uitkomt

Tegen de tijd dat we bij u zijn

Je zult moe zijn van wat we doen

(er nog steeds van uur tot uur)

Ik wachtte op

Waarom kunnen we niet verzenden?

Mijn geest in plaats daarvan

Alles wat we vroeger wilden zijn

Vormen die de lucht zwart bedekten

De nimbostratus en stortbui

De laatste tijd lijkt het alsof ik soms vergeet te ademen

En ik bedoel niet poëtisch

Alsof ik mijn eigen snelheid niet kan aanhouden

Het is tenminste onbewust

Ik neem lucht in en laat dan los

Maar niet herhalen

Alsof ik alles had gekregen wat ik nodig had

Net onder de helft

Even pauzeren

De regen blijft maar binnenkomen

Kan ons achterraam niet zien

Ga verder

In slaap vallen

Koud, je voorhoofd

Tegen het glas

Ik doe geen moeite meer

Met dingen die ik vroeger deed

Eerlijk, ik zal je niet lastig vallen

De instantie (het relais)

Zijn positie in de ruimte

Verderop waren de straten dood

De lantaarn verlichtte een gloed van boven je bed

En we merken allebei dat als je maar lang genoeg staart

Het lijkt alsof de patronen er niet meer zijn

Ik hoopte dat je het niet erg zou vinden

Het enige nummer dat ik kon proberen

Toen er alleen maar stilte was aan de andere kant

Hoe klonk het?