Victoria - She Must Burn

I’m in the darkest place

I’ve ever been In my mind

Seeking these things that I’ve now forgot

To find myself and who I used to be

Hell is your home and you found it in me

I take my curse to the grave

To live a life full of regret

Will this nightmare come to an end?

Just leave me here.

I want to forget

I’ve watched you walk away, so many times before

How has it come to this?

The distance between us, draws us so much closer

Have we been down this road before?

Out of sight, out of mind

When I remember you, I will not weep you’ll lay there forever

When I remember you, in death now you sleep, resting in peace

These days are endless and the nights are sleepless

I can’t believe that it’s come to this

The distant memories of my past now haunt me

Like a knife to my chest.

A noose ‘round my neck

I bare this pain until death

Living a life full of regret

I wish we’d never met, I don’t have to go

Just leave me here.

I want to forget

I’ve watched you walk away, so many times before

How has it come to this?

The distance between us, draws us so much closer

Have we been down this road before?

Out of sight, out of mind

When I remember you, I will not weep you’ll lay there forever

When I remember you, in death now you sleep resting in peace

Now that you’re gone

I’m left alone

You left me here

To die on my own

Ik ben op de donkerste plek

Ik ben ooit in mijn gedachten geweest

Op zoek naar deze dingen die ik nu ben vergeten

Om mezelf te vinden en wie ik was

De hel is jouw thuis en je vond het in mij

Ik neem mijn vloek het graf in

Om een ​​leven vol spijt te leiden

Komt er een einde aan deze nachtmerrie?

Laat me hier gewoon achter.

Ik wil vergeten

Ik heb je al zo vaak zien weglopen

Hoe is het zover gekomen?

De afstand tussen ons, trekt ons zo veel dichterbij

Zijn we eerder op deze weg geweest?

Uit het oog uit het hart

Als ik me je herinner, zal ik niet huilen, je zult daar voor altijd liggen

Als ik me je herinner, slaap je nu in de dood, rustend in vrede

Deze dagen zijn eindeloos en de nachten zijn slapeloos

Ik kan niet geloven dat het zover is gekomen

De verre herinneringen aan mijn verleden achtervolgen me nu

Als een mes op mijn borst.

Een strop om mijn nek

Ik draag deze pijn tot de dood

Een leven vol spijt leiden

Ik wou dat we elkaar nooit hadden ontmoet, ik hoef niet te gaan

Laat me hier gewoon achter.

Ik wil vergeten

Ik heb je al zo vaak zien weglopen

Hoe is het zover gekomen?

De afstand tussen ons, trekt ons zo veel dichterbij

Zijn we eerder op deze weg geweest?

Uit het oog uit het hart

Als ik me je herinner, zal ik niet huilen, je zult daar voor altijd liggen

Als ik me je herinner, slaap je nu in de dood, rustend in vrede

Nu je weg bent

Ik ben alleen gelaten

Je hebt me hier achtergelaten

In mijn eentje sterven