First Rains - Seventh Star

I stood in the biggest house on the highest hill

My arms in the air

Face to the sun

Content within my own

Not knowing the color of night

On the horizon

Dark clouds billowed forth

Then the rains came down

I shouted for joy as I always had

But the rains did not stop

My joy turned to horror

The thunder clapped

The lightening struck

Waters raised in the valleys below

The innocent died

The women cried

Currents destroyed everything

But the biggest house on the highest hill

At first I wept for day

Then I cursed the rain

Then I hated the name

Of the one who brought me pain

For the first time I saw black

In the abyss around me No longer did I love the sun

But I wished to be one with the dark

As I descended off my plank

I could see my fickle heart

Between the white of foam

And the waves of dark

And the rains died down

A new light after the rains came down

Ik stond in het grootste huis op de hoogste heuvel

Mijn armen in de lucht

Gezicht naar de zon

Inhoud binnen mijn eigen

De kleur van de nacht niet kennen

Op de horizon

Donkere wolken dreven voort

Toen kwam de regen

Ik schreeuwde van vreugde zoals ik altijd had gedaan

Maar de regen hield niet op

Mijn vreugde veranderde in horror

De donder klapte

De bliksem sloeg in

Wateren die in de onderstaande valleien zijn opgehoogd

De onschuldige stierf

De vrouwen huilden

Stromen hebben alles vernietigd

Maar het grootste huis op de hoogste heuvel

Eerst huilde ik om de dag

Toen vervloekte ik de regen

Toen haatte ik de naam

Van degene die me pijn bracht

Voor het eerst zag ik zwart

In de afgrond om me heen Ik hield niet langer van de zon

Maar ik wilde één zijn met het donker

Terwijl ik van mijn plank afdaalde

Ik kon mijn wispelturige hart zien

Tussen het wit van schuim

En de golven van het donker

En de regens zijn weggeëbd

Een nieuw licht nadat de regen is gevallen