Пальцы - SERPO

Для тебя я монотонный,

Ты видишь меня по-особому, без лишних приставок к новому.

Мои пальцы каждый день обнимают твои, на месте на одном мы с тобой не стоим,

Этот стиль уязвим для нас обоих, как порох.

Мы прогорим или может насыпем мы новые или разделим, как пирог, новогоднее,

Может угостим недостойных даже вдохнуть запах его.

Ты чувствуешь меня, как пальцы холод, чтобы обнять, ты не ищешь для сердца

повод,

Чтобы услышать, мне не нужен диалог, чтобы подняться выше, снесу потолок.

Холодный пот по телу даст понять, что мы друг от друга хотели,

В смятой постели мы принялись … после тебя в душе поселилась весна.

Припев:

Обними меня или обмани, я хотел отдать тебе сны, чтобы ты до конца жизни мне

снилась.

Явись ко мне не только, когда тебе бывает плохо, как долго день светит,

тень бетонных стен,

Огней супермаркетов ярких.

По парку с тобой пролетим в объятиях друг друга, я счастлив,

Ты немного напугана, если ты мираж мой, как в пустыне,

Тогда я побуду явлением, подую на сердце, не сможет остыть оно,

Смысл жизни покинет меня и тут останусь один без тебя погибать, перестану

дышать.

То жарко, то холодно мне,

Я то тону, то горю в огне, то темно, то яркий свет,

То ли весёлый, то ли грустный, то ли яркий, то ли тусклый.

Да, пусть как угодно, в рваных шмотках или модный.

Для тебя я монотонный,

Ты видишь меня по-особому, без лишних приставок к новому.

Всеми атомами телами пользуйся, раз ты этого так хотела,

Интеллект не потерян, ты вовремя успела, жду тебя с нетерпением.

Припев:

Обними меня или обмани, я хотел отдать тебе сны, чтобы ты до конца жизни мне

снилась.

Явись ко мне не только, когда тебе бывает плохо, как долго день светит,

тень бетонных стен,

Огней супермаркетов ярких.

По парку с тобой пролетим в объятиях друг друга, я счастлив,

Ты немного напугана, если ты мираж мой, как в пустыне,

Тогда я побуду явлением, подую на сердце, не сможет остыть оно,

Смысл жизни покинет меня и тут останусь один без тебя погибать, перестану

дышать.

Voor jou ben ik eentonig

Je ziet mij op een bijzondere manier, zonder onnodige gehechtheid aan het nieuwe.

Mijn vingers omhelzen de jouwe elke dag, jij en ik staan ​​niet op één plek,

Deze stijl is kwetsbaar voor ons allebei, net als buskruit.

We zullen opbranden of misschien zullen we nieuwe schenken of oudejaarsavond als een taart delen,

Misschien zullen we de onwaardigen behandelen, zelfs om de geur ervan in te ademen.

Je voelt me ​​koude vingers om te knuffelen, je bent niet op zoek naar een hartje

gelegenheid,

Om te horen, heb ik geen dialoog nodig, om hoger te komen, zal ik het plafond afbreken.

Koud zweet op het lichaam zal duidelijk maken wat we van elkaar wilden,

In een verfrommeld bed begonnen we... na jou, vestigde de lente zich in mijn ziel.

Refrein:

Knuffel me of bedrieg me, ik wilde je dromen geven zodat je me de rest van mijn leven zou geven

gedroomd.

Kom naar mij, niet alleen als je je slecht voelt, hoe lang de dag schijnt,

schaduw van betonnen muren

Supermarktverlichting is fel.

We vliegen door het park met jou in elkaars armen, ik ben blij

Je bent een beetje bang als je mijn luchtspiegeling bent, zoals in de woestijn,

Dan blijf ik een fenomeen, klap op mijn hart, het zal niet kunnen afkoelen,

De zin van het leven zal me verlaten en dan zal ik alleen gelaten worden zonder jou om te sterven, ik zal stoppen

ademen.

Nu is het heet, dan is het koud voor mij,

Ik verdrink of verbrand in vuur, dan is het donker, dan is het fel licht,

Ofwel vrolijk, of verdrietig, of helder, of zwak.

Ja, wat je maar wilt, in gescheurde kleding of modieus.

Voor jou ben ik eentonig

Je ziet mij op een bijzondere manier, zonder onnodige gehechtheid aan het nieuwe.

Gebruik alle atomen van de lichamen, omdat je het zo graag wilde,

Intelligentie is niet verloren, je hebt het op tijd gehaald, ik wacht met ongeduld op je.

Refrein:

Knuffel me of bedrieg me, ik wilde je dromen geven zodat je me de rest van mijn leven zou geven

gedroomd.

Kom naar mij, niet alleen als je je slecht voelt, hoe lang de dag schijnt,

schaduw van betonnen muren

Supermarktverlichting is fel.

We vliegen door het park met jou in elkaars armen, ik ben blij

Je bent een beetje bang als je mijn luchtspiegeling bent, zoals in de woestijn,

Dan blijf ik een fenomeen, klap op mijn hart, het zal niet kunnen afkoelen,

De zin van het leven zal me verlaten en dan zal ik alleen gelaten worden zonder jou om te sterven, ik zal stoppen

ademen.