The Underwater Garden - Septicflesh

Melancholy ascended in the surface

knowing that she’ll have forever a lair

in the underwater garden.

Serene the azure body that filled

the landscape crowled as ever.

The sound here is a word without a meaning nothing can agitate the

monotony.

The new and the old event roll indolent

embraced in a circle.

The one takes the place of the other

returning continuously in the beginning.

What didn’t belonged in the fluid kingdom

has now become its integral part.

The plunder that was stolen

from the marvelous world of the unknown

is hidden deep.

Imprisoned from the seeweeds

ornamented with the flowers of the sea.

Melancholie steeg naar de oppervlakte

wetende dat ze voor altijd een schuilplaats zal hebben

in de onderwatertuin.

Sereen het azuurblauwe lichaam dat vulde

het landschap kraaide als altijd.

Het geluid hier is een woord zonder betekenis, niets kan de

eentonigheid.

Het nieuwe en het oude evenement rollen traag

omarmd in een cirkel.

De een neemt de plaats in van de ander

in het begin continu terugkeren.

Wat niet thuishoorde in het vloeiende koninkrijk?

is nu een integraal onderdeel geworden.

De buit die werd gestolen

uit de wondere wereld van het onbekende

is diep verborgen.

Gevangen van de zeewieren

versierd met de bloemen van de zee.