Heaven Below - Septicflesh

A peacock rests alone in the vitreous valley

With an innocent pose like it does not know

On it’s feathere’s ventaglia thousands of eyes

Empty since the end of oracles

Clouds create a hollow pillow

For sleepy heads to rest

By denying to submit to the whims

Of their unstable paterns, I glide above them all

Heaven below

Light as a thought, dropping the weight of milleniums

How far can once reach

The answer depends on who this one is

How far can one extend

As far as his limits go…

Heaven below

Een pauw rust alleen in de glasvochtvallei

Met een onschuldige pose alsof hij het niet weet

Op de ventaglia van Feathere duizenden ogen

Leeg sinds het einde van orakels

Wolken creëren een hol kussen

Voor slaperige hoofden om te rusten

Door te weigeren zich aan de grillen te onderwerpen

Van hun onstabiele patronen zweef ik boven ze allemaal uit

Hemel beneden

Licht als een gedachte, het gewicht van millennia laten vallen

Hoe ver kan ooit reiken?

Het antwoord hangt af van wie dit is

Hoe ver kan men reiken?

Wat zijn limieten betreft...

Hemel beneden