Life Is Not a Waiting Room - Senses Fail

I stand alone on the verge of 24

I can not doubt, I’m left unsure

Everyone I know has a casket made

The black spins out, the roads are paved

Do I still have time to make mistakes?

Is this the point where I bend or break?

Am I too far gone to medicate?

Is this a birth or is this a wake?

There was a part of me

That I lost when I was seventeen

I can’t get back

The innocence I gave to scenes

In between Jersey plays

Was just an act

I would slit my throat and blinded through my lies

Desperate I am matched with two black eyes

At the mouth of a river people sit

With concrete shoes ready to jump in

Do I still have time to chase my dreams?

Or did that pass, sail out and leave?

Is there still room for me to grow?

Or is this feud all that I know?

There was a part of me

That I lost when I was seventeen

I can’t get back

The innocence I gave to scenes

In between Jersey plays

Was just an act

Sometimes I want, to just give in

Accept the answers without a question

It’s easier, I must confess

To treat this life like it’s a waiting room for death

How can I make sense of this mess?

I’ll share my emptiness with a glass

It’s my best bet for happiness

There was a part of me

That I lost when I was seventeen

I can’t get back

The innocence I gave to scenes

In between Jersey plays

Was just an act

There was a part of me

That I lost when I was seventeen

I can’t get back

The innocence I gave to scenes

In between Jersey plays

Was just an act

Ik sta alleen op de rand van 24

Ik kan niet twijfelen, ik ben onzeker

Iedereen die ik ken heeft een kist gemaakt

Het zwart draait uit, de wegen zijn geplaveid

Heb ik nog tijd om fouten te maken?

Is dit het punt waarop ik buig of breek?

Ben ik te ver gegaan om medicijnen te gebruiken?

Is dit een geboorte of is dit een wake?

Er was een deel van mij

Die ik verloor toen ik zeventien was

Ik kan niet terug

De onschuld die ik aan scènes gaf

Tussen de spelen in Jersey door

Was gewoon een act

Ik zou mijn keel doorsnijden en verblinden door mijn leugens

Wanhopig ben ik gekoppeld aan twee zwarte ogen

Aan de monding van een rivier zitten mensen

Met betonnen schoenen klaar om erin te springen

Heb ik nog tijd om mijn dromen na te jagen?

Of ging dat voorbij, zeilde en vertrok?

Is er nog ruimte voor mij om te groeien?

Of is deze vete alles wat ik weet?

Er was een deel van mij

Die ik verloor toen ik zeventien was

Ik kan niet terug

De onschuld die ik aan scènes gaf

Tussen de spelen in Jersey door

Was gewoon een act

Soms wil ik gewoon toegeven

Accepteer de antwoorden zonder een vraag

Het is makkelijker, moet ik bekennen

Om dit leven te behandelen alsof het een wachtkamer is voor de dood

Hoe kan ik deze puinhoop begrijpen?

Ik deel mijn leegte met een glas

Het is mijn beste gok voor geluk

Er was een deel van mij

Die ik verloor toen ik zeventien was

Ik kan niet terug

De onschuld die ik aan scènes gaf

Tussen de spelen in Jersey door

Was gewoon een act

Er was een deel van mij

Die ik verloor toen ik zeventien was

Ik kan niet terug

De onschuld die ik aan scènes gaf

Tussen de spelen in Jersey door

Was gewoon een act