Звёздный мальчик - Сегодня в Мире

Он обычный житель средних широт.

Он верит, что все люди могли быть добрее.

Он читает книги в свободное время

И смотрит телевизор, пока не уснёт.

Когда-то у него было всё впереди,

Когда-то мир был большим и прекрасным,

И каждый день и час не был напрасным

И всё вот-вот должно было произойти.

Но что же стало с нашей детской мечтой?

Мы разменяли жизнь на кружочки металла.

Правильно нас мама в детстве ругала

Мечта сегодня в мире не значит ничто…

Он идёт с работы, он едет в метро.

Он в толпе людей пробирается к выходу.

Он глядит вокруг и склоняется к выводу,

Что зло уже давно победило добро.

Люди в поисках счастья теряют покой.

Женщины упрямы, мужчины капризны,

Только ведь никто не хотел такой жизни,

Никто не помнит, как она стала такой.

И что же стало с нашей детской мечтой…

Мы разменяли жизнь на кружочки металла,

И правильно нас мама в детстве ругала,

Мечта сегодня в мире не значит ничто…

Его холодный дождь провожает домой.

Он живет в старой-старой квартире,

На шкафах и полках скопления пыли,

И на календаре девяносто восьмой.

У него на завтрак кофе и всё.

У него в мобильном работа и мама.

Двадцать восемь лет — это всё-таки мало,

Время ещё есть, есть ещё…

Что же стало с нашей детской мечтой…

Мы разменяли жизнь на кружочки металла,

Правильно нас мама в детстве ругала,

Мечта сегодня в мире не значит ничто…

Мечта сегодня в мире не значит ничто

Hij is een gewone bewoner van de middelste breedtegraden.

Hij gelooft dat alle mensen vriendelijker zouden kunnen zijn.

Hij leest boeken in zijn vrije tijd

En hij kijkt tv tot hij in slaap valt.

Toen hij alles voor de boeg had,

Ooit was de wereld groot en mooi

En elke dag en elk uur was niet tevergeefs

En alles stond op het punt te gebeuren.

Maar wat is er met onze kinderdroom gebeurd?

We verruilden het leven voor cirkels van metaal.

Dat klopt, mijn moeder schold ons in de kindertijd uit

Een droom in de wereld van vandaag betekent niets...

Hij komt thuis van zijn werk, hij gaat naar de metro.

Hij bevindt zich in een menigte mensen die op weg zijn naar de uitgang.

Hij kijkt om zich heen en neigt tot de conclusie,

Dat kwaad heeft het al gewonnen van het goede.

Mensen op zoek naar geluk verliezen hun rust.

Vrouwen zijn koppig, mannen zijn grillig,

Maar niemand wilde zo'n leven,

Niemand herinnert zich hoe ze zo werd.

En wat gebeurde er met onze kinderdroom...

We verruilden het leven voor cirkels van metaal,

En terecht, mijn moeder schold ons in de kindertijd uit,

Een droom in de wereld van vandaag betekent niets...

Zijn koude regen ziet hem thuis.

Hij woont in een oud, oud appartement,

Stofophoping op kasten en planken,

En de achtennegentigste op de kalender.

Hij heeft koffie als ontbijt en dat is alles.

Hij heeft een baan en een moeder in mobiel.

Achtentwintig jaar is nog steeds niet genoeg,

Er is nog tijd, er is nog...

Wat is er met onze kinderdroom gebeurd...

We verruilden het leven voor cirkels van metaal,

Dat klopt, mijn moeder schold ons in de kindertijd uit,

Een droom in de wereld van vandaag betekent niets...

Een droom in de wereld van vandaag betekent niets