The Fall - Secret Sphere

Y. had returned with a paintbrush in his hand

To take off the darkness from a paint with hills and clouds

Now surrounded by love and faith, the shelter where they fell… down

A female silhouette, her eyes turn to the sunset

She’s the only act dressed in red like living blood

Dressed to kill in Heaven

Someone’s still waiting for her embrace

Until the end of time and after

Some are fools, some will go all the way

Until the end of time, forevermore… uh!

Chained memories lying on the floor

Like dying leaves, brought by the wind like cards falling from a deck

She tasted the poison coming from his past

Now surrounded by fear and doubt, the diary’s digging her deep, yeah

A female silhouette, her eyes turn to the sunset

She’s the only act dressed in red like living blood

Dressed to kill in Heaven

Someone' still waiting for her embrace

Until the end of time and after

Some are fools, some will go all the way

Until the end of time, forever

Someone’s till waiting for her embrace

Until the end of time and after

Some are fools, some will go all the way

'Til the end of time, forever…

Too many days have gone with no echo

Now she’s falling in a cage

Untying the string that keeps his dairy safe…

He must have shed hid blood and ink in vain, in vain…

The coma… the fall

Someone’s till waiting for her embrace

Until the end of time and after

Some are fools, some will go all the way

'Til the end of time, forever

Someone’s till waiting for her embrace

She tasted the poison coming from his past

Some are fools, some will go all the way

Dressed to kill in Heaven

Y. was teruggekomen met een penseel in zijn hand

Om de duisternis te verwijderen van een verf met heuvels en wolken

Nu omringd door liefde en geloof, de schuilplaats waar ze vielen... neer

Een vrouwelijk silhouet, haar ogen draaien naar de zonsondergang

Ze is de enige act gekleed in rood als levend bloed

Gekleed om te doden in de hemel

Iemand wacht nog steeds op haar omhelzing

Tot het einde der tijden en daarna

Sommige zijn dwazen, sommige gaan er helemaal voor

Tot het einde der tijden, voor altijd... uh!

Geketende herinneringen die op de grond liggen

Als stervende bladeren, meegevoerd door de wind, zoals kaarten die van een stapel vallen

Ze proefde het gif uit zijn verleden

Nu omringd door angst en twijfel, graaft het dagboek haar diep, yeah

Een vrouwelijk silhouet, haar ogen draaien naar de zonsondergang

Ze is de enige act gekleed in rood als levend bloed

Gekleed om te doden in de hemel

Iemand wacht nog steeds op haar omhelzing

Tot het einde der tijden en daarna

Sommige zijn dwazen, sommige gaan er helemaal voor

Tot het einde der tijden, voor altijd

Iemand wacht op haar omhelzing

Tot het einde der tijden en daarna

Sommige zijn dwazen, sommige gaan er helemaal voor

Tot het einde der tijden, voor altijd...

Er zijn te veel dagen voorbijgegaan zonder echo

Nu valt ze in een kooi

Het touwtje losmaken dat zijn zuivelfabriek veilig houdt...

Hij moet tevergeefs bloed en inkt hebben vergoten, tevergeefs...

De coma... de val

Iemand wacht op haar omhelzing

Tot het einde der tijden en daarna

Sommige zijn dwazen, sommige gaan er helemaal voor

Tot het einde der tijden, voor altijd

Iemand wacht op haar omhelzing

Ze proefde het gif uit zijn verleden

Sommige zijn dwazen, sommige gaan er helemaal voor

Gekleed om te doden in de hemel