Dance by the Light of the Moon - Seals & Crofts

Remember the old days when I met you.

I never thought I would get you.

Remember the good times we shared together, and now they’re just a song.

Remember the first time that I saw you.

Remember the first time that I taught

you.

Remember the old friends we knew together, and how they’ve all gone on.

Well we danced by the light of the moon.

The band kept on playing that tune.

You asked me to carry you home, we were alone.

And then I saw moonlight dance in your hair.

Now I’ll never, never,

never see it again.

No I’ll never, ever, ever have it again.

It’s gone, just like the song that

lives on.

Doesn’t it seem like the right time.

I wanna go way back through my lifetime.

Gotta go way back and re-live those days, when everything was mine.

Doesn’t it seem like a long ways.

Back through the fog and the byways.

Doesn’t it seem strange it took so long, but I saw it all today.

The moon through the trees did go down.

The snowflakes had covered the ground.

Morning left moonlight behind;

day was unkind.

But then I saw lovelight dance in your hair.

Ah I’ll never, never,

never see it again.

I’ll never, ever, ever have it again.

Oh no, just the snow and I know.

Denk aan de oude tijd dat ik je ontmoette.

Ik had nooit gedacht dat ik je zou krijgen.

Denk aan de goede tijden die we samen deelden, en nu is het slechts een lied.

Weet je nog de eerste keer dat ik je zag.

Weet je nog de eerste keer dat ik les gaf

jij.

Denk aan de oude vrienden die we samen kenden, en hoe het met hen allemaal is gegaan.

Nou, we dansten bij het licht van de maan.

De band bleef dat deuntje spelen.

Je vroeg me je naar huis te dragen, we waren alleen.

En toen zag ik maanlicht dansen in je haar.

Nu zal ik nooit, nooit,

zie het nooit meer.

Nee, ik zal het nooit meer hebben.

Het is weg, net als het liedje dat

leeft voort.

Lijkt het niet het juiste moment.

Ik wil een heel eind terug in mijn leven.

Ik moet ver teruggaan en die dagen opnieuw beleven, toen alles van mij was.

Lijkt het niet een lange weg.

Terug door de mist en de zijwegen.

Lijkt het niet vreemd dat het zo lang heeft geduurd, maar ik heb het vandaag allemaal gezien.

De maan ging door de bomen onder.

De sneeuwvlokken hadden de grond bedekt.

De ochtend liet maanlicht achter;

dag was onaardig.

Maar toen zag ik liefdeslicht dansen in je haar.

Ah ik zal nooit, nooit,

zie het nooit meer.

Ik zal het nooit meer hebben.

Oh nee, alleen de sneeuw en ik weet het.