Stained Glass Morning - Scott McKenzie

Through a stained-glass morning

They’re diggin' in the green grass again

Who’s that mournin'

I have seen her face somewhere, but when?

Well fold up the flag that was covering him

Give it to the woman that was lovin' him

And whisper that he died

Defending her liberty

But they’ll lay him six feet down

In some far-off piece of ground

With one stone markin' him

Where three should be

'Cause they’ll never give her back

The song he could sing

And they’ll never give her back

The child he could bring

And they’ll never give her back

The brother they took from me

Through a stained-glass morning

A thousand years have greened the grass again

In the rain now I hang mournin'

The face I couldn’t recognize, then

So fold up the flag that was coverin' me

Give it to the woman who was lovin' me

Then whisper that I died

Defending her liberty

But they laid me six feet down

In some far-off piece of ground

With one stone markin' me

Where three should be

'Cause they never gave her back

The song I could sing

And they’ll never give her back

The child I could bring

And they never gave her back

The brother they took from me.

Door een ochtend van glas-in-lood

Ze graven weer in het groene gras

Wie is er aan het rouwen

Ik heb haar gezicht ergens gezien, maar wanneer?

Nou, vouw de vlag op die hem bedekte

Geef het aan de vrouw die van hem hield

En fluister dat hij stierf

Haar vrijheid verdedigen

Maar ze zullen hem zes voet naar beneden leggen

In een afgelegen stuk grond

Met één steen die hem markeert

Waar drie zouden moeten zijn

Omdat ze haar nooit terug zullen geven

Het lied dat hij kon zingen

En ze zullen haar nooit teruggeven

Het kind dat hij zou kunnen brengen

En ze zullen haar nooit teruggeven

De broer die ze van mij hebben afgenomen

Door een ochtend van glas-in-lood

Duizend jaar hebben het gras weer groen gemaakt

In de regen hang ik nu rouw

Het gezicht dat ik niet kon herkennen, dus

Dus vouw de vlag op die me bedekte

Geef het aan de vrouw die van me hield

Fluister dan dat ik dood ben

Haar vrijheid verdedigen

Maar ze legden me anderhalve meter naar beneden

In een afgelegen stuk grond

Met één steen die me markeert

Waar drie zouden moeten zijn

Omdat ze haar nooit terug hebben gegeven

Het lied dat ik zou kunnen zingen

En ze zullen haar nooit teruggeven

Het kind dat ik zou kunnen brengen

En ze hebben haar nooit teruggegeven

De broer die ze van me hebben afgepakt.