Certain Tragedy - Saves The Day

And now I finally see that the further we go

We’re only treading ground that we already know

I could write you a song

Send you a note

Or empty out your trash

And buy a bucket full of diamonds

But even the most beautiful of all roses

Must someday crumble to dust and fade away

It’s certain tragedy

So, it’s on into the lonely nights and all the rest of it

The empty space between me and the sunken walls

And feeling someone’s hand around my neck

Choking away the life that I have left

And I can finally see that the further I go

I’m only treading ground I don’t want to know

I’ll probably hang upside down

From wooden rafters in my home

And look at old photos of you

So, it’s on into the lonely nights and all the rest of it

The empty space between me and the sunken walls

And feeling someone’s hand around my neck

Choking away the life that I have left

I miss the warmth of the summer

When we were on our own

But now it’s winter and my bones are cold

And now I finally see that the further we go

We’re only treading ground that we already know

I could write you a song

Send you a note

Or empty out your trash

And buy a bucket full of diamonds

But even the most beautiful of all roses

Must someday crumble to dust and fade away

It’s certain tragedy

En nu zie ik eindelijk dat hoe verder we gaan

We betreden alleen terrein dat we al kennen

Ik zou een liedje voor je kunnen schrijven

Stuur je een opmerking

Of je prullenbak legen

En koop een emmer vol diamanten

Maar zelfs de mooiste van alle rozen

Moet op een dag afbrokkelen tot stof en vervagen

Het is een zekere tragedie

Dus het gaat door tot in de eenzame nachten en al de rest

De lege ruimte tussen mij en de verzonken muren

En iemands hand om mijn nek voelen

Het leven dat ik nog heb verstikken

En ik kan eindelijk zien dat hoe verder ik ga

Ik betreed alleen terrein dat ik niet wil weten

Ik hang waarschijnlijk ondersteboven

Van houten spanten in mijn huis

En kijk naar oude foto's van jou

Dus het gaat door tot in de eenzame nachten en al de rest

De lege ruimte tussen mij en de verzonken muren

En iemands hand om mijn nek voelen

Het leven dat ik nog heb verstikken

Ik mis de warmte van de zomer

Toen we alleen waren

Maar nu is het winter en zijn mijn botten koud

En nu zie ik eindelijk dat hoe verder we gaan

We betreden alleen terrein dat we al kennen

Ik zou een liedje voor je kunnen schrijven

Stuur je een opmerking

Of je prullenbak legen

En koop een emmer vol diamanten

Maar zelfs de mooiste van alle rozen

Moet op een dag afbrokkelen tot stof en vervagen

Het is een zekere tragedie