Underture - Savatage

Each man has a soul

That struggles to escape

And in the shallows of his dreams

We can often see its wake

For we all have our secrets

That we all keep deep inside

Away from light, in darkest night

Where it’s always safe to hide

Away from all that we should meet

Less someone else should share

That thing that hides inside our soul

That we pray was never there

And out upon that ocean

A lifetime from the shore

Miguel stood his night watch

Recalling everything he saw

For he was a deckhand

Aboard the «maersk dubai»

He had sailed her round the world

From hamburg to sendai

But this trip had been different

More than any he had known

For on board there was an evil

And the evil had been shown

For halfway through this voyage

They had found two stowaways

That the captain had thrown in the sea

And left them to the waves

And when he tried to close his eyes

And pretend he did not know

The evil did not go away

But used the time to grow

For later on that same trip

They found a stowaway once again

But the captain soon met this one too

And brought him to the same cold end

He wondered what that boy thought inside

Before that final sleep

When water was all that was around

And his lungs had screamed breathe deep

He wondered what went through his mind

As he gasped for air

And the last moment when he prayed for help

To find nobody there

He wondered to himself

If he could have been the one

To stand up at that moment

And say this cannot be done

To stand up to the captain

And say this thing it cannot be

But there is nothing closer to god on earth

Than a captain on the sea

And he was just a deckhand

With no right to plead the case

Of this stranger in their midst

And so he kept his place

And what is done is done

And undone cannot be

And so he pushed it from his mind

And stared out across the sea

Elke man heeft een ziel

Dat worstelt om te ontsnappen

En in het ondiepe water van zijn dromen

We kunnen vaak zijn kielzog zien

Want we hebben allemaal onze geheimen

Die we allemaal diep van binnen bewaren

Weg van het licht, in de donkerste nacht

Waar het altijd veilig is om je te verstoppen

Weg van alles wat we zouden moeten ontmoeten

Minder iemand anders zou moeten delen

Dat ding dat zich in onze ziel verbergt

Dat we bidden was er nooit

En op die oceaan

Een leven lang vanaf de kust

Miguel heeft zijn nachtwacht gehouden

Herinnerend aan alles wat hij zag

Want hij was een deckhand

Aan boord van de «maersk dubai»

Hij had haar de wereld rondgezeild

Van Hamburg naar Sendai

Maar deze reis was anders geweest

Meer dan hij had geweten

Want aan boord was er een kwaad

En het kwaad was getoond

Voor halverwege deze reis

Ze hadden twee verstekelingen gevonden

Dat de kapitein in zee had gegooid

En liet ze aan de golven over

En toen hij probeerde zijn ogen te sluiten

En doen alsof hij het niet wist

Het kwaad ging niet weg

Maar gebruikte de tijd om te groeien

Voor later op diezelfde reis

Ze hebben weer een verstekeling gevonden

Maar de kapitein ontmoette deze ook al snel

En bracht hem naar hetzelfde koude einde

Hij vroeg zich af wat die jongen van binnen dacht

Voor die laatste slaap

Toen er alleen maar water was

En zijn longen hadden geschreeuwd om diep te ademen

Hij vroeg zich af wat er door zijn hoofd ging

Terwijl hij naar lucht hapte

En het laatste moment waarop hij om hulp bad

Om daar niemand te vinden

Hij vroeg zich af bij zichzelf

Als hij de ware had kunnen zijn?

Om op dat moment op te staan

En zeggen dat dit niet kan

Om op te staan ​​tegen de kapitein

En zeg dit, het kan niet zijn

Maar er is niets dichter bij god op aarde

Dan een kapitein op zee

En hij was gewoon een deckhand

Zonder recht om de zaak te bepleiten

Van deze vreemdeling in hun midden

En dus behield hij zijn plaats

En wat gedaan is, is gedaan

En ongedaan gemaakt kan niet

En dus duwde hij het uit zijn hoofd

En staarde uit over de zee