Christmas Eve (Sarajevo 12/24) - Savatage

When the shells had ceased their falling

The young muslim and the serb

Listened for the old man’s music

But now not a note was heard

And fearing what had happened

Each did, what should not be dared

And made their way through no man’s land

To the old medieval square

They arrived at the same moment

In the cold december air

But neither pulled a weapon

For each knew why they were there

And they walked over to the fountain

And found him laying there in death

There was blood upon his face

The smashed cello on his chest

But then a single drop of liquid

Fell from out the cloudless sky

And it fell upon the cheek

Of the man who had just died

And the soldier felt a shudder

For the worst had come he feared

When the only sing of pity

Was a single gargoyle’s tear

He turned to the young woman

And he said let’s leave this war

But a soldier and his uniform

Was all that she now saw

Toen de granaten ophielden met vallen

De jonge moslim en de Serviër

Geluisterd naar de muziek van de oude man

Maar nu werd er geen noot gehoord

En bang voor wat er was gebeurd

Elk deed, wat niet moest worden gedurfd

En baanden zich een weg door niemandsland

Naar het oude middeleeuwse plein

Ze kwamen op hetzelfde moment aan

In de koude decemberlucht

Maar geen van beiden trok een wapen

Want iedereen wist waarom ze daar waren

En ze liepen naar de fontein

En vond hem daar liggen in de dood

Er zat bloed op zijn gezicht

De kapotgeslagen cello op zijn borst

Maar dan een enkele druppel vloeistof

Viel uit de wolkenloze lucht

En het viel op de wang

Van de man die net was overleden

En de soldaat voelde een huivering

Want het ergste was gekomen, vreesde hij

Wanneer het enige zingen van medelijden

Was de traan van een enkele waterspuwer

Hij wendde zich tot de jonge vrouw

En hij zei: laten we deze oorlog verlaten

Maar een soldaat en zijn uniform

Was alles wat ze nu zag?