Anymore - Savatage

Don’t want to walk upon the water

Don’t want to look across the waves

Instead of seeing hills of water

I just see markers on their graves

But in the fading of a season

To look across an empty sky

For a forgotten childhood reason

To once more wish that you could

Close your eyes and just believe again

There’s a god does he remember when

We were young and faith was not pretend

Anymore

Anymore

Anymore

Anymore

And in the night he sees the ocean

Carve its thoughts upon the shore

For in the way it was created

It can do this and nothing more

And every message it would leave him

The next wave carefully erased

As the tears that passed between them

Were so real that you could

Close your eyes and just believe again

There’s a god and he remembers when

We were young and faith was not pretend

Anymore

Anymore

Anymore

Anymore

And all at once the waves were getting

Higher

And as they crashed I thought I heard them say

There’d be a time when men would all be wiser

When everyone, everyone

Yes everyone is

Saved

And as he walked away he thought about

That third stowaway once more

And wondered if the body had washed up

Upon some far and distant shore

Or if it sank down through the depths

Of cold reality

To rest upon the ocean floor

For all eternity

For at the bottom of the sea

The dead do not feel pain

And neath the ocean made of tears

They never fear the rain

But what had really happened

Was a stranger twist of fate

That the deckhand was to never know

But to you I will relate

Ik wil niet op het water lopen

Ik wil niet over de golven kijken

In plaats van heuvels van water te zien

Ik zie alleen markeringen op hun graven

Maar in het vervagen van een seizoen

Om door een lege lucht te kijken

Om een ​​vergeten kinderreden

Om nog maar eens te wensen dat je dat kon

Sluit je ogen en geloof gewoon weer

Er is een god herinnert hij zich wanneer?

We waren jong en geloof was niet alsof

meer

meer

meer

meer

En 's nachts ziet hij de oceaan

Carve zijn gedachten op de kust

Want zoals het is gemaakt

Het kan dit en niets meer

En elk bericht zou hem achterlaten

De volgende golf zorgvuldig gewist

Als de tranen die tussen hen vloeiden

waren zo echt dat je kon

Sluit je ogen en geloof gewoon weer

Er is een god en hij herinnert zich wanneer

We waren jong en geloof was niet alsof

meer

meer

meer

meer

En ineens begonnen de golven te stijgen

Hoger

En toen ze neerstortten, dacht ik dat ik ze hoorde zeggen:

Er zou een tijd zijn dat mannen allemaal wijzer zouden zijn

Wanneer iedereen, iedereen

Ja iedereen is

Opgeslagen

En terwijl hij wegliep, dacht hij aan:

Weer die derde verstekeling

En vroeg zich af of het lichaam was aangespoeld?

Op een verre en verre kust

Of als het door de diepte zakte

Van de koude realiteit

Om uit te rusten op de oceaanbodem

Voor de eeuwigheid

Voor op de bodem van de zee

De doden voelen geen pijn

En naast de oceaan gemaakt van tranen

Ze zijn nooit bang voor de regen

Maar wat was er echt gebeurd?

Was een vreemde speling van het lot

Dat de matroos het nooit zou weten

Maar aan jou zal ik het vertellen