Se Olvidó - Saratoga

Prisionero del desierto

Solitario como un Tuareg

Maltratado, humillado

Siente el miedo de poder sufrir

Las estrellas le acompañan en silencio al anochecer

Heredero de un legado escondido solo en la fe

Se pasa el tiempo mirando al sol

Ya su ceguera no puede parar

Fría su alma, todo le da igual

No existe razón, no ve solución

Él ya no tiene valor

En su rostro reflejadas

Las arrugas de la libertad

El estigma de su alma

Lleva el sello de la humildad

Mira de nuevo a la luna

En su instinto por sobrevivir

Está frío como el hielo

Presintiendo que puede morir

Pero un día todo le cambió

Y en su tristeza a lo lejos sintió

La mano de Dios le quería ayudar

Sintió que era un sueño

Que no era real

Esclavo de su soledad

Se olvidó

La alegría al despertar

Se olvidó

El calor de la amistad

Se olvidó

Darle al tiempo su lugar

Se olvidó

Ver que todo no es maldad

La locura es su sentencia

Caminando solo en su verdad

Maldiciendo con desprecio

Todo lo que le pueda salvar

Encerrado en su frontera

Muere solo en su pedestal

No hay lamento, no hay tristeza

Ni siquiera alguien llorará

Y aquí se acaba esta historia fatal

En algún pueblo, en alguna ciudad

Puede haber alguien sufriendo así

Se encierra en su mundo

Y no quiere salir

Es la cruda realidad

Se olvidó

Darle al tiempo su lugar

Se olvidó

Ver que todo no es maldad

(Letra y música: Niko del Hierro)

woestijn gevangene

Eenzaam als een Toeareg

misbruikt, vernederd

Voel de angst om te kunnen lijden

De sterren begeleiden je in stilte in de schemering

Erfgenaam van een erfenis die alleen in het geloof verborgen is

Hij besteedt zijn tijd aan het kijken naar de zon

Nu kan zijn blindheid niet stoppen

Zijn ziel is koud, het kan hem niet schelen

Geen reden, geen oplossing

Hij heeft geen waarde meer

In zijn gezicht weerspiegeld

De rimpels van vrijheid

Het stigma van je ziel

Draag het zegel van nederigheid

Kijk nog eens naar de maan

In zijn instinct om te overleven

Het is zo koud als ijs

Gevoel dat je kunt sterven

Maar op een dag veranderde alles

En in zijn verdriet voelde hij in de verte

De hand van God wilde hem helpen

voelde alsof het een droom was

dat was niet echt

Slaaf van je eenzaamheid

Hij vergat

De vreugde van wakker worden

Hij vergat

De warmte van vriendschap

Hij vergat

Geef tijd zijn plaats

Hij vergat

Zie dat niet alles slecht is

Waanzin is jouw zin

Alleen wandelen in jouw waarheid

vloeken met minachting

Alles wat je kan redden

Opgesloten in je grens

Hij sterft alleen op zijn voetstuk

Er is geen spijt, er is geen verdriet

niet eens iemand zal huilen

En dit fatale verhaal eindigt hier

In een stad, in een stad

Er kan iemand zijn die zo lijdt

Hij sluit zichzelf op in zijn wereld

en hij wil niet weg

Het is de harde realiteit

Hij vergat

Geef tijd zijn plaats

Hij vergat

Zie dat niet alles slecht is

(Woorden en muziek: Niko del Hierro)