Cunas de Ortigas - Saratoga, Paco Ventura

Son pesadillas vivientes

Mastican desesperación

Soportan brasas en sus vientres

Y acero en su corazón

Abandonados a su suerte

Por nuestra civilización

Y condenados a muerte

Sin conocer el biberón

Yo siempre he dormido

En lechos de ortigas

Viajando al abismo de la incomprensión

Hasta que un «Te Quiero» curó mis heridas

Y ahora en mi invierno también brilla el sol

Si quieres oir los quejidos

De los que besan el terror

Mira los ojos de niños

Que arañan tu televisión

Ellos siempre duermen en cunas de ortigas

Reos del olvido y la marginación

Hasta que un «Te Quiero» rompe sus semillas

Y ahora en su invierno también brilla el sol

Si quieres oir los quejidos

De los que besan el terror

Mira los ojos de niños

Que arañan tu televisión

(Letra: T. Martínez)

(Música: M. Frutos)

Het zijn levende nachtmerries

Ze kauwen op wanhoop

Ze dragen sintels in hun buik

En staal in zijn hart

Aan hun lot overgelaten

voor onze beschaving

en ter dood veroordeeld

Zonder de fles te kennen

Ik heb altijd geslapen

In bedden van brandnetels

Reizen naar de afgrond van onbegrip

Tot een "ik hou van jou" mijn wonden heelde

En nu in mijn winter schijnt ook de zon

Als je het gekreun wilt horen

Van degenen die terreur kussen

kijk in de ogen van kinderen

Die krassen op je televisie

Ze slapen altijd in wiegen van brandnetels

Gevangenen van vergetelheid en marginalisering

Tot een "ik hou van jou" zijn zaadjes breekt

En nu in zijn winter schijnt ook de zon

Als je het gekreun wilt horen

Van degenen die terreur kussen

kijk in de ogen van kinderen

Die krassen op je televisie

(Tekst: T. Martínez)

(Muziek: M. Fruits)