They Called Her Lady Tyranny - Sarah Jezebel Deva

I descended from her witcherous womb

From the stun she resided on that hallow moon

She clawed the walls as they cut the chord

To drown at first breath she was assured

Her torturous acts from her gutless tomb

Blind eyes they turned as they fled the room

Submerged in guilt this wicked shrew

As a thorn in her side, so the baby she threw

Illness invades the vain of a lady so drenched in pain

Cold is a shallow stare, with blood she draws without a care

A passion to scald her young, her story remains unsung

It’s that loving hand upon your face that keeps you in your place

Vicious little bitch, she’d have burnt as a witch

As predicted she inflicted with disastrous twist

With her malicious tale unsung, she provoked in many tongues

They called her lady tyranny

Come, mother leave it be, let those demons sleep…

Burn mother, let us be… for our loss you shall not reap…

For what you cruelly sow… They called you lady tyranny

Relives her fears with a skin stained belt, its a feeling like you’ve never felt

To watch her flesh and blood deflate, agony reflects glass eyes dilate

Remorse an emotion that rarely shows but anger and hate

In her cheeks they glow

To drown me at birth, a task never done, pray not to wake to the nightmare she

spun

Vicious little bitch, she’d have burnt as a witch, as predicted she inflicted

with disastrous twist

With revenge waiting at her door, beating on the child she bore,

they called her lady tyranny

Come, mother leave it be, let those demons sleep…

Burn mother, let us be… for our loss you shall not reap…

For what you cruelly sow… They call you lady tyranny

The anger biting back at you

Just a reflection of life once knew

It pains you to admit what you are

Parental wounds seep a hideous scar

Come, mother leave it be, let those demons sleep…

Burn mother, let us be… for our loss you shall not reap…

For what you cruelly sow… They blamed you lady tyranny

Ik daal af uit haar heksenschoot

Vanaf de verdoving woonde ze op die heilige maan

Ze klauwde tegen de muren terwijl ze de snaar sneden

Om te verdrinken bij de eerste adem was ze verzekerd

Haar martelende handelingen vanuit haar laffe graf

Met blinde ogen draaiden ze zich om toen ze de kamer ontvluchtten

Ondergedompeld in schuld deze slechte feeks

Als een doorn in het oog, zo de baby die ze gooide

Ziekte dringt de ijdele binnen van een dame die zo doordrenkt is van pijn

Koud is een oppervlakkige blik, met bloed trekt ze zorgeloos

Een passie om haar jong te verbranden, haar verhaal blijft onbezongen

Het is die liefdevolle hand op je gezicht die je op je plek houdt

Vieze kleine teef, ze zou verbrand zijn als een heks

Zoals voorspeld bracht ze een rampzalige wending toe

Met haar kwaadaardige verhaal miskend, provoceerde ze in vele talen

Ze noemden haar lady tirannie

Kom, moeder laat het zo, laat die demonen slapen...

Verbrand moeder, laat ons zijn ... voor ons verlies zul je niet oogsten ...

Voor wat je wreed zaait ... Ze noemden je lady tirannie

Herbeleeft haar angsten met een huidbevlekte riem, het is een gevoel dat je nog nooit hebt gevoeld

Om te zien hoe haar vlees en bloed leeglopen, de pijn weerspiegelt de glazen ogen die verwijden

Berouw hebben over een emotie die zelden tot uiting komt, behalve woede en haat

In haar wangen gloeien ze

Om me te verdrinken bij de geboorte, een taak die nooit is gedaan, bid om niet wakker te worden in de nachtmerrie die ze

gesponnen

Wrede kleine teef, ze zou hebben gebrand als een heks, zoals voorspeld dat ze

met rampzalige wending

Met wraak wachtend aan haar deur, slaand op het kind dat ze baarde,

ze noemden haar lady tirannie

Kom, moeder laat het zo, laat die demonen slapen...

Verbrand moeder, laat ons zijn ... voor ons verlies zul je niet oogsten ...

Voor wat je wreed zaait... Ze noemen je vrouwelijke tirannie

De woede die naar je bijt

Slechts een weerspiegeling van het leven dat ooit gekend was

Het doet pijn om toe te geven wat je bent

Ouderlijke wonden sijpelen een afschuwelijk litteken

Kom, moeder laat het zo, laat die demonen slapen...

Verbrand moeder, laat ons zijn ... voor ons verlies zul je niet oogsten ...

Voor wat je wreed zaait... Ze gaven jou de schuld van tirannie