Через слово зима - Сансара, Точка отрыва

Судьбы переплетаются, не встречаются

Звезды не сталкиваются, их путь преломляется

При виде разных судеб они разбиваются

Чёт или нечет, белое или черное

Влечет за собой что?

Кто

Нам поможет и расскажет кто?

про?

Мысли, стиснув челюсти, виснут ради мести

Оставили, что важно!

Ушли.

Но надо ли что нам найти?

Зов сердца ради вида радости искомого пути

Где на лица улыбки вместо

Неразделимой доброты и лжи

И выше нас только небо, где бы не был ты И звезды, что горят, пока мы живы

Либо ты бы слово дала, не лгала, всё ждала

И не знала о том, это мало ли?

мало?

Стала ты забывать, забывать что искала!

Через слово зима,

Через слово зима,

Твоё слово зима,

Твоя снова взяла!

Огонь, вода, небо и земля, солнце и луна

Два берега, между которыми течет река

Она так широка и глубока и цель так далека,

Что стоя на другом краю, я слышу лишь обрывки крика

Бывает так, что человек не выбирает,

За него решает кто-то или что-то свыше

Пока мы дышим, мы пытаемся сопротивляться,

Но бывают ситуации, когда приходится сдаваться

Когда резервы на исходе, не выносят нервы,

Когда ты первый, но последний в этой битве,

Когда хватаешь лезвие бритвы, опускаешь руки,

Начинаешь понимать, что не избежать разлуки.

Сложилось так — исключено взаимодействие,

Сближение чревато страшными последствиями,

Следствие такое: не стоит попытаться снова

Я проиграл, взяла твоя основа!

Через слово зима,

Через слово зима,

Твоё слово зима,

Твоя снова взяла!

Loten verstrengelen zich, ontmoeten elkaar niet

Sterren botsen niet, hun pad wordt gebroken

Bij het zien van verschillende lotsbestemmingen breken ze

Even of oneven, wit of zwart

Wat houdt het in?

Wie

Wie helpt ons en vertelt het ons?

wat betreft?

Gedachten, kaken op elkaar geklemd, hangen voor wraak

Laat wat belangrijk is!

Weg.

Maar moeten we iets vinden?

De roep van het hart voor het soort vreugde van het gezochte pad

Waar op de gezichten van een glimlach in plaats daarvan

Onafscheidelijke vriendelijkheid en leugens

En boven ons is alleen de lucht, waar je ook bent En de sterren die branden terwijl we leven

Of je zou je woord geven, lieg niet, blijf wachten

En daar wist ik niets van, is het niet genoeg?

Enkele?

Je begon te vergeten, te vergeten wat je zocht!

Door het woord winter

Door het woord winter

Jouw woord is winter

De jouwe nam weer!

Vuur, water, lucht en aarde, zon en maan

Twee oevers waartussen een rivier stroomt

Het is zo breed en diep en het doel is zo ver weg

Dat ik aan de andere kant alleen maar flarden van een schreeuw hoor

Het komt voor dat een persoon niet kiest

Iemand of iets hierboven beslist voor hem

Terwijl we ademen proberen we weerstand te bieden

Maar er zijn situaties waarin je moet opgeven

Als de reserves opraken, kunnen de zenuwen het niet uitstaan,

Wanneer je de eerste, maar de laatste bent in deze strijd,

Wanneer je het scheermesje grijpt, leg je handen neer

Je begint te begrijpen dat scheiding niet kan worden vermeden.

Het gebeurde als volgt - interactie is uitgesloten,

Toenadering heeft ernstige gevolgen,

Het gevolg is: probeer het niet opnieuw

Ik heb verloren, je basis heeft ingenomen!

Door het woord winter

Door het woord winter

Jouw woord is winter

De jouwe nam weer!