Age After Age - Sandra McCracken

On the edge of the river, the mighty Mississippi

Two boys spent their summers on the banks of the levy

When the waters burst and broke the dam

They were swallowed in a wave of sand

They pulled the younger one out by the hand—

(from) standing on his brother’s shoulders

One nation under God, young and proud she stumbled

With a trail of tears left by those who were outnumbered

She said, «This land is your land, this land is mine, unless you are an Indian»

But a higher ground we have tried to find—

Standing on their shoulders

Age after age

Of heroes and soldiers

It gives me sight and makes me brave

Standing on their shoulders

One man in the shadow of the white-washed cathedrals

Weighed down by the system through the eye of the needle

To his conscience bound he would not recant for the freedom of the Saints

And truth is truth is truth

And we are standing on his shoulders

To the ones left behind who are picking up the pieces

Of planes, bombs, and buildings of innocence and evil

'Cause when the news and noise and flowers die

And you still wake up alone

There is a God who knows every tear you cry

And this world is on his shoulders

Age after age

Of all the heroes and the soldiers

So why am I so slow to change

When I am standing on their shoulders?

Age after age

Of (all the) heroes and soldiers

God, give me sight and make me brave…

As I am standing on their shoulders

Aan de rand van de rivier, de machtige Mississippi

Twee jongens brachten hun zomers door aan de oevers van de heffing

Toen het water barstte en de dam brak

Ze werden verzwolgen in een golf van zand

Ze trokken de jongste bij de hand...

(van) staande op de schouders van zijn broer

Eén natie onder God, jong en trots struikelde ze

Met een spoor van tranen achtergelaten door degenen die in de minderheid waren

Ze zei: «Dit land is jouw land, dit land is van mij, tenzij je een Indiaan bent»

Maar een hogere grond die we hebben geprobeerd te vinden:

Op hun schouders staan

Leeftijd na leeftijd

Van helden en soldaten

Het geeft me zicht en maakt me moedig

Op hun schouders staan

Een man in de schaduw van de witgekalkte kathedralen

Verzwaard door het systeem door het oog van de naald

Aan zijn geweten gebonden zou hij niet herroepen voor de vrijheid van de heiligen

En waarheid is waarheid is waarheid

En we staan ​​op zijn schouders

Aan de achterblijvers die de stukken oprapen

Van vliegtuigen, bommen en gebouwen van onschuld en kwaad

Want wanneer het nieuws en lawaai en bloemen sterven

En je wordt nog steeds alleen wakker

Er is een God die elke traan die je huilt kent

En deze wereld ligt op zijn schouders

Leeftijd na leeftijd

Van alle helden en soldaten

Dus waarom ben ik zo traag met veranderen?

Als ik op hun schouders sta?

Leeftijd na leeftijd

Van (alle) helden en soldaten

God, geef me zicht en maak me moedig...

Terwijl ik op hun schouders sta