Anguish - Sandpeople

I´ve been conditioned since before I denied being a christian

In denial, on trial, on fire

Entire worlds collapse with the weight of their words

Words can construct a sanctuary that changes in a day

In a way it makes sense, as dense images fade

And I take time forget the finer things in life

Despite not understanding this numbing sensation

I’ll cave in probably before I prevail

I´ll excel past places others promised to fail

Success is subjective and dismantles the collective

As remedy is a raised duality, dueling, ruining my blissful ignorance

Refueling my renaissance

I´m lost seeking to be found, listening for sound

Wearing this crown facade proudly

The crowd be playing my insecurities

As I nervously ask you to murder me

It should have been an identity resurrection

With childhood memories I keep on forgetting

As this continues, conditions prove to be contagious

As I am ethic and ethic has become anguish

Have you ever felt this way?

Or am I the only one?

Anguish has taken a place in my heart

And all I can do is run, away

Transform this child of the storm

???

this thorn has caught my sight without unveiling itself

Unconditional love seems to have guidelines

Landmines places on an already narrow trail

Driven by desire to be driven by the third nail

And somewhere on my walk I´m bound to pick myself up

But if you give me your hand I´ll be eternally grateful

Well as I human I have to trouble discerning what it distasteful

I´m playful when it comes to matters of live and death

First and last breath being taken and being left

With the ability to all truth into what I can accept

And I know lust better than I know respect

And I don’t cuss but that don’t make your mind darker than mine

I´ve seen the abyss and done things people would find

Strange to say the least

(deranged) feed the beast

I recently acquired a need to live in peace

As footprints in the sand speak with the weight of words

I live in the hourglass struggling to be heard

And I have covered quiet land in search of language

As I am ethic and ethic is anguish

Have you ever felt this way?

Or am I the only one?

Anguish has taken a place in my heart

And all I can do is run away

Isolated staring through an eyelid backdrop

I can´t stop considering where I´ll be in a few

Years, from today, with a new outlook on everything

That I one time maybe made a difference

As major turns into minor I get no resistance

I´m a terrible witness and need not fake being convinced

It´s gonna´ work out

Though I hold tight to the faith I have

Of always been one to take too much of a bad thing

I live in extremes and am not who I seem

A cry for help might not play out in traditional scenes

Hiding behind laughter, held up by ???

???

plasma

Watch as I shatter right here on this track

What I´m speaking today I wish I could take back

And act like there´s nothing compressing my brain

Pretend like I am happy and only ethic remains

The fact is right now there´s a lot to sort out

I´m swimming in doubt and surviving on hope

And I can live without an answer now if that what´s required

But I think this empire has been built on the guilt of it’s sire

Every construction is an order from the ground level

A requiem for order, pierce me like metal

Blades of a wakening beginning is banished

As ethic slowly separates from his anguish

Have you ever felt this way

Or am I the only one?

Anguish has taken a place in my heart

And all I can do is run away

Ik ben geconditioneerd sinds voordat ik ontkende een christen te zijn

In ontkenning, op proef, in brand

Hele werelden storten in door het gewicht van hun woorden

Woorden kunnen een heiligdom construeren dat in een dag verandert

In zekere zin is het logisch, omdat dichte afbeeldingen vervagen

En ik neem de tijd om de fijnere dingen in het leven te vergeten

Ondanks het niet begrijpen van deze verdovende sensatie

Ik stort waarschijnlijk in voordat ik zegevier

Ik zal uitblinken langs plaatsen waar anderen beloofden te falen

Succes is subjectief en ontmantelt het collectief

Als remedie is een verhoogde dualiteit, duelleren, mijn zalige onwetendheid verpesten

Mijn renaissance bijtanken

Ik ben verdwaald op zoek om gevonden te worden, luisterend naar geluid

Deze kroongevel met trots dragen

De menigte speelt mijn onzekerheden

Terwijl ik je nerveus vraag om me te vermoorden

Het had een opstanding van de identiteit moeten zijn

Met jeugdherinneringen die ik steeds vergeet

Terwijl dit zo doorgaat, blijken de omstandigheden besmettelijk te zijn

Omdat ik ethiek ben en ethiek angst is geworden

Heb je je ooit zo gevoeld?

Of ben ik de enige?

Angst heeft een plaats in mijn hart ingenomen

En alles wat ik kan doen is rennen, weg

Transformeer dit kind van de storm

???

deze doorn heeft mijn aandacht getrokken zonder zichzelf te onthullen

Onvoorwaardelijke liefde lijkt richtlijnen te hebben

Landmijnen op een al smal pad

Gedreven door het verlangen om gedreven te worden door de derde spijker

En ergens tijdens mijn wandeling moet ik mezelf oppikken

Maar als je me je hand geeft, zal ik je eeuwig dankbaar zijn

Als mens moet ik moeite hebben om te onderscheiden wat het onsmakelijk is

Ik ben speels als het gaat om zaken van leven en dood

Eerste en laatste adem beademd en achtergelaten

Met de mogelijkheid om alle waarheid in wat ik kan accepteren

En ik ken lust beter dan ik respect ken

En ik vloek niet, maar dat maakt jouw geest niet donkerder dan de mijne

Ik heb de afgrond gezien en dingen gedaan die mensen zouden vinden

Op zijn zachtst gezegd vreemd

(gestoord) voer het beest

Ik heb onlangs de behoefte gekregen om in vrede te leven

Zoals voetafdrukken in het zand spreken met het gewicht van woorden

Ik woon in de zandloper die moeite heeft om gehoord te worden

En ik heb stil land bestreken op zoek naar taal

Omdat ik ethiek ben en ethiek angst is

Heb je je ooit zo gevoeld?

Of ben ik de enige?

Angst heeft een plaats in mijn hart ingenomen

En alles wat ik kan doen is wegrennen

Geïsoleerd starend door een ooglidachtergrond

Ik kan niet stoppen met nadenken over waar ik over een paar zal zijn

Jaren, vanaf vandaag, met een nieuwe kijk op alles

Dat ik misschien ooit een verschil heb gemaakt

Als majeur in mineur verandert, krijg ik geen weerstand

Ik ben een vreselijke getuige en hoef niet te doen alsof ik overtuigd ben

Het gaat lukken

Hoewel ik me vasthoud aan het geloof dat ik heb

Altijd al iemand geweest die te veel van een slechte zaak nam

Ik leef in extremen en ben niet wie ik lijk

Een schreeuw om hulp klinkt misschien niet in traditionele scènes

Verscholen achter het lachen, opgehouden door ???

???

plasma

Kijk hoe ik hier op dit nummer uiteenspat

Wat ik vandaag spreek, zou ik willen terugnemen

En doe alsof er niets mijn hersenen comprimeert

Doe alsof ik blij ben en alleen ethiek blijft over

Het feit is dat er nu veel te regelen is

Ik zwem in twijfel en overleef op hoop

En ik kan nu zonder antwoord leven als dat nodig is

Maar ik denk dat dit rijk is gebouwd op de schuld van zijn vader

Elke constructie is een opdracht vanaf het maaiveld

Een requiem voor de orde, doorboort me als metaal!

Bladen van een ontwakend begin zijn verbannen

Terwijl ethiek zich langzaam van zijn angst scheidt

Heb je je ooit zo gevoeld

Of ben ik de enige?

Angst heeft een plaats in mijn hart ingenomen

En alles wat ik kan doen is wegrennen