Чистая вода - Сандали

Не доверял великим долго я поэтам

И может только только может быть поэтому

Вещаю то что видел сам

Хотя давно все это Пушкин описал

Долго ли коротко ли

С картами с компасами ли

Наматывал я мили

Из последних сил

Искал средь скал, долин и линей моря

И не поверите, нашел я вскоре

Пр:

У лукоморья дуб зеленый

Златая цепь на дубе том

Там днем и ночью кот ученый

Все бродит по цепи кругом

Он то на лево песнь заводит

То дивну сказку говорит

Там чудеса там леший бродит

Ах да

там до сих пор в реке чистая вода

Семи семи се — се ми-мильными шагами

Я уходил от туда съедая все глазами

Луга съедал и берег дивный съел

Водную гладь съедал и запах тоже съел

Глаза прикрыв я глубоко вздохнул

Я поражен я удивляюсь запаху

Клубника, липа, талая смола

и эта тоненькая нота чистая вода

Пр:

и понесло через луга сквозь васильки

к крестьянке той что у реки

съедать её глаза и гладить ткани

и задыхаться не земными ароматами

и завели, ну ясно, мысли к ручейкам

где яблоки растут с приятным ядом,

а там богиня вся блестит она

и отражает её бедра чистая вода

Ik vertrouwde de grote dichters lange tijd niet

En misschien is dat de reden waarom

Ik vertel wat ik zelf heb gezien

Hoewel Poesjkin dit allemaal lang geleden heeft beschreven

Is het lang of kort?

Met kaarten met kompassen

Ik wond mijlen

Van de laatste krachten

Ik zocht tussen de rotsen, valleien en lijnen van de zee

En geloof het niet, vond ik al snel

Enzovoort:

Groene eik aan zee

Gouden ketting aan een eik

Daar is de kat dag en nacht een wetenschapper

Alles dwaalt door de keten

Hij begint dan een liedje aan de linkerkant

Het vertelt een wonderbaarlijk verhaal

Er zijn daar wonderen, de kobold zwerft rond

Oh ja

er is nog steeds helder water in de rivier

Zeven zeven zeven - in stappen van zeven mijl

Ik ging daar weg en at alles met mijn ogen

Ik at weiden en at een prachtige kust

Ik at het wateroppervlak en at ook de geur

Ik sloot mijn ogen en haalde diep adem

Ik sta versteld, ik ben verrast door de geur

Aardbei, linde, smelthars

en deze dunne noot is puur water

Enzovoort:

en gedragen door de weilanden door de korenbloemen

naar de boerin bij de rivier

eet haar ogen en ijzeren stoffen

en verstikken met onaardse aroma's

en bracht, nou ja, duidelijk, gedachten naar streams

waar appels groeien met aangenaam gif,

en daar schijnt de godin allemaal

en helder water weerspiegelt haar heupen