L'homme libre - Salif

Entre les mythos et les mythes, la barrière est infime

Leurs apparitions sont des pubs, ma carrière est un film

Mes potos ne veulent pas d’une tire, sans vibe ergonomique

Mon flow côtoie la première classe, le leur la classe économique

Pendant trop longtemps, j’ai enfermé mon talent en centre de rétention

Menotter mes ambitions, une sorte de prévention

Loin d'être raciste, je suis forcé de voir

Comme dix amis que l’histoire est comme un piano, dessus une blanche vaut deux

noires

À la manière d’un Renoir, j’aimais griser mes doutes

J’aime maîtriser ma vie, j’aime en dessiner les courbes

Mon existence, mon chant de bataille, mon cri de guerre: «Décimez-les tous !»

Lutter jusqu’au dernier souffle si c’est ma destinée, je l'épouse

En attendant que la réussite me passe la bague à l’annulaire

Face à eux, je me sens puissant comme internet face aux pages de l’annuaire

Mon cerveau est fou, va savoir ce qu’il renferme

Petit, j’ai encaissé des coups, j’aurais aimé avoir un grand frère

Rendez-moi mon innocence, c’est pas de ma faute, c’est de la vôtre

À 10 ans, je savais déjà que mon oncle vendait de la dope

À 13 ans, malheureusement, je sais plus comment je devais rôder

J’assistais impuissant à ma première, première O. D

Et l’artiste qui est en moi me dit qu’il a le blues comme Chelsea

Qu’il en a marre de parler de poudre, de drogues saisies

S’il était ouf, ah crazy

Il dirait que les rappeurs alive, il les baise tous sauf Jay-Z

Le ghetto me push up, hey oui

Il sait que je sais où je vais oui, qu’avec ou sans sans boussole, je m’aiguille

Autour de moi y a pas de crew de soldats

Chez moi, j’ai toutes sortes d’armes parce que j’ai tout de sorte d’ennemis

Pah, pah, pah, ils risquent bien plus que two shots

Ils risquent même d’y rester si je les touche

Honnête mon parcours, ma douleur le mérite

J’ai l’impression de tourner en rond, un peu comme un coureur de keirin

J’ai vu des choses qui t’auraient horrifié, je t’assure

Finalement je me retrouve la à rapper, glorifier la rue

Il doit y avoir quelque chose qui cloche comme les carillons de l'église

Il serait temps que je décroche car les grattes pilons me les brisent

Et je suis tombé sur des putes, puis je suis tombé sur des meufs bien

Retombé sur des putes car les papillons se déguisent

Compris que les histoires d’amours se terminent mal, mal, mal

Qu’on se dit, «on reste amis» mais au fond on se méprise

Ça marche, les rapaces reviennent comme une racaille je traîne

Tu me donnes un peu d’amour, je renvoie une rafale de haine

Vu mon entourage me demandait de me vendre et de tricher

Je suis pas rappeur, je suis photographe car au fond, je ne fais que prendre et

reprendre des clichés

La pellicule est pleine sur la route de la vérité

Une action qui viserait à tenter d’arrêter mon véhicule est veine

Les détracteurs peuvent même parader, ce que je fais

C’est peut être un suicide commercial, l’instru est tachée de sang,

mes veines sont tailladées

Mon esprit m’y force, le rap en ce moment: c’est mourir

Sans même essayer de vivre un minimum

Les gamins se défilent et les hommes se livrent

Je ne peux pas être esclave d’une musique moi, je suis un homme libre

Tussen mythos en mythen is de barrière minimaal

Hun optredens zijn advertenties, mijn carrière is een film

Mijn homies willen geen taffy, geen ergonomische vibe

Mijn stroom is eerste klasse, die van hen is economy class

Te lang heb ik mijn talent opgesloten in een detentiecentrum

Handboeien om mijn ambities, een soort preventie

Verre van racistisch te zijn, ben ik gedwongen om te zien

Net als tien vrienden is het verhaal als een piano, daarop is een halve noot twee waard

zwart

Als een Renoir hield ik ervan mijn twijfels te bedwelmen

Ik hou ervan om mijn leven te beheersen, ik teken graag de bochten

Mijn bestaan, mijn strijdlied, mijn strijdkreet: "Decimeer ze allemaal!"

Vecht tot de laatste adem als het mijn lot is, ik trouw met haar

Wachten op succes om de ring om mijn ringvinger te doen

Voor hen voel ik me krachtig als het internet voor de pagina's van de directory

Mijn brein is gek, wie weet wat erin zit

Jongen, ik kreeg een pak slaag, wou dat ik een grote broer had

Geef me mijn onschuld terug, het is niet mijn schuld, het is van jou

Toen ik 10 was, wist ik al dat mijn oom dope verkocht

Op 13-jarige leeftijd weet ik helaas niet meer hoe ik moest rondsnuffelen

Ik keek hulpeloos toe bij mijn eerste, eerste O.D

En de artiest in mij vertelt me ​​dat hij de blues heeft zoals Chelsea

Dat hij het zat is om over buskruit, in beslag genomen drugs te praten

Als hij was pfff, ah gek

Hij zegt rappers in leven, hij neukt ze allemaal behalve Jay-Z

Het getto duwt me omhoog, hey yeah

Hij weet dat ik weet waar ik heen ga ja, met of zonder kompas, ik naald mezelf

Om mij heen is er geen bemanning van soldaten

Thuis heb ik allerlei soorten wapens omdat ik allerlei soorten vijanden heb

Pah, pah, pah, ze riskeren meer dan twee schoten

Misschien blijven ze daar zelfs als ik ze aanraak

Eerlijk mijn reis, mijn pijn verdient het

Ik heb het gevoel dat ik in cirkels ga, een beetje als een keirin-runner

Ik heb dingen gezien waar je van geschrokken zou zijn, dat verzeker ik je

Eindelijk merk ik dat ik rap en de straat verheerlijk

Er moet iets mis zijn, zoals het klokkenspel in de kerk

Het is tijd voor mij om op te pakken, want de drumsticks breken ze

En ik kwam hoeren tegen, toen kwam ik een paar fijne meiden tegen

Op hoeren gevallen omdat de vlinders zich vermommen

Begrijp dat liefdesverhalen slecht, slecht, slecht eindigen

Dat we tegen elkaar zeggen, "we blijven vrienden" maar diep van binnen begrijpen we elkaar verkeerd

Het werkt, roofvogels komen terug als een uitschot waar ik rondhang

Je geeft me wat liefde, ik stuur een uitbarsting van haat terug

Gezien mijn entourage me vroeg om mezelf te verkopen en vals te spelen

Ik ben geen rapper, ik ben een fotograaf, want diep van binnen neem ik gewoon en

hervat snapshots

De film zit vol op de weg naar de waarheid

Een actie die erop gericht zou zijn mijn voertuig te stoppen, is ader

Tegenstanders kunnen zelfs paraderen, wat ik ook doe

Het kan een commerciële zelfmoord zijn, de beat is bevlekt met bloed,

mijn aderen zijn doorgesneden

Mijn geest dwingt me, rap nu: het gaat dood

Zonder zelfs maar een minimum te proberen te leven

De kinderen knuffelen en de mannen genieten

Ik kan geen slaaf van muziek zijn, ik ben een vrij man