Саботаж - Ругер

Здравствуй, мой город, город без лица,

У тебя нет начала, у тебя нет конца,

Мне нравится твоя урбаническая лень,

Где-то там в твоих джунглях, потерялась моя тень.

Ты разрастаешься вширь, ты рвешься в облака,

Ты плодишь своих детей из бетона и стекла,

Ты напрасно мне пытаешься внушить патриотизм,

Я лишь мелкий паразит, что портит твой организм…

И ты смотришь на меня миллионом окон-глаз,

И скучаешь под пасмурного неба рассказ,

Оно невнятно рассказало, что не долог его век,

И мелкий дождь превратился в мерзкий, мокрый снег.

Я шагаю в желтом свете одуревших фонарей,

А впереди шум машин и темнота аллей,

И где-то далеко я слышу крики пьяной гопоты,

И жду что кто-то мне навстречу вдруг шагнет из темноты.

Ты уже плюнул на все, в твоих мозгах маргарин,

И вот опять по твоим венам пошел героин,

И когда твой шумный день сменяет злая ночь,

Ты вспоминаешь тех, кто навсегда ушел прочь

И ты хотел бы зарыдать, но дождь плачет за тебя,

Смывая с тротуара кровь вчерашнего дня…

Hallo mijn stad, stad zonder gezicht,

Je hebt geen begin, je hebt geen einde

Ik hou van je stedelijke luiheid

Ergens daar in je jungle, is mijn schaduw verloren.

Je breidt uit in de breedte, je breekt in de wolken,

Je kweekt je kinderen van beton en glas,

Je probeert tevergeefs patriottisme in mij te inspireren,

Ik ben maar een kleine parasiet die je lichaam verwent...

En je kijkt me aan met een miljoen vensterogen,

En je mist het verhaal onder de bewolkte hemel,

Het vertelde vaag dat zijn leeftijd niet lang is,

En de lichte regen veranderde in vuile, natte sneeuw.

Ik loop in het gele licht van verdoofde lantaarns,

En verderop is het lawaai van auto's en de duisternis van steegjes,

En ergens ver weg hoor ik het geschreeuw van een dronken gopota,

En ik wacht tot iemand plotseling uit de duisternis stapt om me te ontmoeten.

Je hebt al overal op gespuugd, er zit margarine in je hersenen,

En hier ging heroïne weer door je aderen,

En wanneer je luidruchtige dag wordt vervangen door een boze nacht,

Je herinnert je degenen die voor altijd zijn weggegaan

En je zou willen huilen, maar de regen huilt om jou,

Het bloed van gisteren van de stoep wassen...