Никогда - Ругер

Время слеплю в куски, склею обрывки фраз,

Вспомню до мелочей все, что забыл я.

Буду смотреть на все как будто в первый раз,

Сам себе буду врать, сам себе верить.

Где мое небо?

Где мои птицы?

Где мои мысли, как вспышки зарницы?

Никогда не вернусь туда,

Ни за что не поверю…

Никогда не вернусь туда,

Ни за что не поверю…

Разлеплю глаза, сброшу обрывки снов,

Буду смотреть на жизнь холодным взглядом.

И больше никогда не будет этих слов,

Что отравляют кровь медленным ядом.

Я вижу небо, в нем мои птицы

И мои мысли как вспышки зарницы.

Никогда не вернусь туда,

Ни за что не поверю…

Никогда не вернусь туда,

Ни за что не поверю…

Кто раскажет мне, где моя весна?

Кто раскажет мне, где моя весна?

Кто.

кто.

кто.

Кто.

кто.

кто.

Ik blind tijd in stukjes, lijm fragmenten van zinnen,

Ik zal alles wat ik vergeten ben tot in het kleinste detail onthouden.

Ik zal naar alles kijken alsof het voor de eerste keer is,

Ik zal tegen mezelf liegen, ik zal in mezelf geloven.

Waar is mijn hemel?

Waar zijn mijn vogels?

Waar zijn mijn gedachten, als bliksemflitsen?

Nooit meer terug gaan?

ik geloof nergens in...

Nooit meer terug gaan?

ik geloof nergens in...

Ik zal mijn ogen openen, ik zal fragmenten van dromen afwerpen,

Ik zal met een koude blik naar het leven kijken.

En er zullen nooit meer deze woorden zijn,

Die het bloed vergiftigen met een langzaam vergif.

Ik zie de lucht, mijn vogels zitten erin

En mijn gedachten zijn als bliksemflitsen.

Nooit meer terug gaan?

ik geloof nergens in...

Nooit meer terug gaan?

ik geloof nergens in...

Wie zal mij vertellen waar mijn lente is?

Wie zal mij vertellen waar mijn lente is?

Wie.

wie.

wie.

Wie.

wie.

wie.