Bangarang - Rotting Out

I’m stuck in this city just like old man Bukowski

And I’m watching the world move on without me

I’m still fifteen in the city of shame

And society’s chains are still calling my name

So can you blame me for finding peace on the road

When my whole life I was afraid to come home?

I was forced to be a pirate, so I break things and make noise

Do what it takes to forever be a lost boy

Give me the moment I’ve been searching for

Give me the story that I love

Give me the ending that pulls every nerve

Make me the kid that conquers the world

I never thought I’d make it past twenty-four

«Act your age.»

I don’t know what that means anymore

This is still my movie, but before the credits roll

I want that epic ending that leaves you speechless when the curtains close

Be the boys who jumped the fence

Be the ones smiling when driving off the cliff

Be the last kind standing, honored to face his death

I want to be the moment you won’t forget

Live like I’m stuck in a movie screen

Smile like my first kiss from a girl

I’m an old man too young to neglect these scenes

So make me the boy that conquers the world

Ik zit vast in deze stad, net als de oude man Bukowski

En ik kijk hoe de wereld verder gaat zonder mij

Ik ben nog steeds vijftien in de stad van schaamte

En de ketens van de samenleving roepen nog steeds mijn naam

Dus kun je het me kwalijk nemen dat ik vrede op de weg heb gevonden?

Ik was mijn hele leven bang om thuis te komen?

Ik werd gedwongen een piraat te zijn, dus ik breek dingen en maak lawaai

Doe wat nodig is om voor altijd een verloren jongen te zijn

Geef me het moment waarnaar ik op zoek was

Geef me het verhaal waar ik van hou

Geef me het einde dat aan alle zenuwen trekt

Maak van mij het kind dat de wereld verovert

Ik had nooit gedacht dat ik de vierentwintig zou halen

"Gedraag je naar je leeftijd."

Ik weet niet meer wat dat betekent

Dit is nog steeds mijn film, maar voordat de aftiteling begint

Ik wil dat epische einde dat je sprakeloos maakt als de gordijnen sluiten

Wees de jongens die over het hek zijn gesprongen

Wees degenen die glimlachen als ze van de klif rijden

Wees de laatste soort die staat, vereerd om zijn dood onder ogen te zien

Ik wil het moment zijn dat je niet snel zult vergeten

Leef alsof ik vastzit in een filmscherm

Glimlach als mijn eerste kus van een meisje

Ik ben een oude man die te jong is om deze scènes te negeren

Dus maak van mij de jongen die de wereld verovert