Departe - Rosetta

Pondering what star will bring me where,

when will I get there,

who will I find,

calling out my name.

Across the forever night,

take me to see her,

the monolith,

that knows the tales,

dwelling inside man,

telling of the names,

dwelling inside me.

Take me to see her,

the monolith,

that knows the tales,

of my own misery,

crying out now.

Europa please,

hear my own screams,

how long will I.

How will I move on

How will I move on

Please take me again,

crossing over,

the nomad in roam,

searching on.

Stifled thoughts.

No way crossing over.

No way.

No way crossing over.

Take me away.

I’m Pondering what star will bring me where,

when will I get there,

who will I find,

calling out my name in the open.

The monolith,

dwelling inside man,

through the open.

Nadenkend welke ster me waar zal brengen,

wanneer kom ik daar aan,

wie zal ik vinden,

mijn naam roepen.

Over de eeuwige nacht,

breng me naar haar toe,

de monoliet,

die de verhalen kent,

wonen in de mens,

het vertellen van de namen,

in mij wonen.

Neem me mee om haar te zien,

de monoliet,

die de verhalen kent,

van mijn eigen ellende,

nu uithuilen.

Europa alstublieft,

hoor mijn eigen geschreeuw,

hoe lang zal ik.

Hoe ga ik verder?

Hoe ga ik verder?

Neem me alsjeblieft nog een keer mee,

oversteken,

de nomade in zwerftocht,

zoeken op.

Gesmoorde gedachten.

Geen manier om over te steken.

Echt niet.

Geen manier om over te steken.

Breng me weg.

Ik ben aan het nadenken welke ster me waar zal brengen,

wanneer kom ik daar aan,

wie zal ik vinden,

mijn naam in de openbaarheid roepen.

de monoliet,

wonen in de mens,

door de openheid.