Fireflies - Ron Pope

When the streetlights come on and the fireflies flicker,

I am walking her home making plans.

With her shoes in her hands, I am watching her dance,

As the hem of her dress gently kisses the grass.

It suddenly rains on us,

She is laughing and turns up her hands.

Like autumn turns leaves, winter will breathe, cold on her necks,

snow in our paths.

Wherever she goes, all that I know about us is that beautiful things never last,

That’s why fireflies flash.

When this summertime ends, we will not part as friends,

Things were promised in blood;

we have sinned.

Now there’s tears in her eyes as she’s screaming goodbyes,

I run 'long side the car turning numb to the sound.

I notice a chill in the air,

September is creeping up fast.

Like autumn turns leaves, winter will breathe, cold on her necks,

snow in our paths.

Wherever she goes, all that I know about us is that beautiful things never last,

That’s why fireflies flash.

Innocence didn’t mean we’re immune to these things,

Let’s blame the passage of time.

Love and loss, truth it costs more than I can spare right now.

Maybe it’s simpler to lie…

Like autumn turns leaves, winter will breathe, cold on her necks,

snow in our paths.

Wherever she goes, all that I know about us is that beautiful things never last,

That’s why fireflies flash

Als de straatverlichting aangaat en de vuurvliegjes flikkeren,

Ik loop met haar naar huis en maak plannen.

Met haar schoenen in haar handen, zie ik haar dansen,

Terwijl de zoom van haar jurk zachtjes het gras kust.

Het regent plotseling op ons,

Ze lacht en steekt haar handen op.

Zoals de herfst bladeren verandert, zal de winter ademen, koud in haar nek,

sneeuw op onze paden.

Waar ze ook gaat, alles wat ik over ons weet, is dat mooie dingen nooit blijvend zijn,

Daarom flitsen vuurvliegjes.

Als deze zomer voorbij is, gaan we niet uit elkaar als vrienden,

Dingen werden in bloed beloofd;

we hebben gezondigd.

Nu staan ​​er tranen in haar ogen terwijl ze afscheid neemt,

Ik ren langs de kant van de auto die gevoelloos wordt voor het geluid.

Ik merk een rilling in de lucht,

September kruipt snel omhoog.

Zoals de herfst bladeren verandert, zal de winter ademen, koud in haar nek,

sneeuw op onze paden.

Waar ze ook gaat, alles wat ik over ons weet, is dat mooie dingen nooit blijvend zijn,

Daarom flitsen vuurvliegjes.

Onschuld betekende niet dat we immuun waren voor deze dingen,

Laten we het verstrijken van de tijd de schuld geven.

Liefde en verlies, de waarheid kost meer dan ik nu kan missen.

Misschien is het eenvoudiger om te liegen...

Zoals de herfst bladeren verandert, zal de winter ademen, koud in haar nek,

sneeuw op onze paden.

Waar ze ook gaat, alles wat ik over ons weet, is dat mooie dingen nooit blijvend zijn,

Daarom flitsen vuurvliegjes