A Wedding In Connecticut - Ron Pope

There was a pretty girl

From some small suburb of Dallas

And she came up to New York with a dream

In the confusion and the noise

All of her beauty and her poise

Turned gray like snow beside the city street

She met a boy named Steven

They made love in his apartment

In a second story walk up out in Queens

And the thing she hoped to find

Beneath him on that August night

Was the farthest thing from her

As she dressed to leave

So she hides her eyes

Says a slow goodbye

Swears by the morning light she’ll be fine

At a wedding in Connecticut

The mother of the bride

Daydreams about her husband who’s just passed

She stands to give a toast

She says 'the only thing I know

Is when you find a love that’s worth it, make it last'

So she chokes back to tears

Speaks of all her daughter’s years

Thirty Christmases of memories that she keeps

And the speech was sad and sweet

She kisses guests as they all leave

Then heads up to her hotel room to weep

So she bides her time

And says a slow goodbye

Swears by the morning light she’ll be fine

Yea, she hides her eyes

And though it’s hard some nights

She’d take her own sweet time, she’ll be fine

A welder who spent twenty years

Working in an auto plant

Gets laid off on a Thursday afternoon

And he grips the 45

That rests in the glove box when he drives

Then he puts the gun away

And wonders what to do

So he parks in his driveway

And head against the steel meal

Tries to think of what to tell his wife

And in the kitchen he explains

And swears they’ll be okay

And she says 'you're the only thing I need in this life'

So he bides his time

And says a slow goodbye

Swears by the morning light he’ll be fine

Yea, he hides his eyes

And though it’s hard some nights

He’d take her own sweet time, he’ll be fine

Er was een mooi meisje

Van een kleine buitenwijk van Dallas

En ze kwam naar New York met een droom

In de verwarring en het lawaai

Al haar schoonheid en haar evenwicht

Grijs geworden als sneeuw naast de stadsstraat

Ze ontmoette een jongen genaamd Steven

Ze bedreven de liefde in zijn appartement

In een tweede verhaal loop je naar Queens

En het ding dat ze hoopte te vinden

Onder hem op die avond in augustus

Was het verste ding van haar

Terwijl ze zich aankleedde om te vertrekken

Dus ze verbergt haar ogen

Zegt langzaam vaarwel

Zweert bij het ochtendlicht dat het goed komt

Op een bruiloft in Connecticut

De moeder van de bruid

Dagdromen over haar man die net is overleden

Ze staat op om een ​​toast uit te brengen

Ze zegt 'het enige wat ik weet'

Is als je een liefde vindt die het waard is, laat het dan duren'

Dus ze stikt weer in tranen

Spreekt over alle jaren van haar dochter

Dertig kerstherinneringen die ze bewaart

En de toespraak was droevig en lief

Ze kust gasten als ze allemaal vertrekken

Ga dan naar haar hotelkamer om te huilen

Dus ze wacht haar tijd af

En neemt langzaam afscheid

Zweert bij het ochtendlicht dat het goed komt

Ja, ze verbergt haar ogen

En hoewel het sommige nachten moeilijk is

Ze zou haar eigen lieve tijd nemen, het komt goed met haar

Een lasser die twintig jaar heeft gewerkt

Werken in een autofabriek

Wordt op een donderdagmiddag ontslagen

En hij grijpt de 45

Die ligt in het dashboardkastje als hij rijdt

Dan legt hij het pistool weg

En vraagt ​​zich af wat te doen

Dus hij parkeert op zijn oprit

En ga tegen de stalen maaltijd aan

Probeert te bedenken wat hij zijn vrouw moet vertellen

En in de keuken legt hij uit

En zweert dat het goed komt

En ze zegt 'jij bent het enige wat ik nodig heb in dit leven'

Dus hij wacht zijn tijd af

En neemt langzaam afscheid

Zweert bij het ochtendlicht dat het goed komt

Ja, hij verbergt zijn ogen

En hoewel het sommige nachten moeilijk is

Hij zou haar eigen tijd nemen, het komt goed met hem