Skirmishes for Diotima - Rome, Thåström

Weren’t they like skirmishes

In some great war

Our kisses so deep but fleeting

Like vultures digging for lice?

We were led to the soul by way of skirts

Were led to love by way of knives

We valued what war reversed

Season comes round

We break and fall, that’s all

Season comes round, we break and fall

Seasons come and go, that’s all

She thought me contemptible

No compassion for the fate

Of the little man

Who finds rest only in the contempt

Of the great

And pity moves in funny ways

Let’s not try to be witty when the grave

Lies open before us always

And pity moves in funny ways

Let’s not try to be witty when the grave

Lies open before us always

And pity moves in funny ways

Let’s not try to be witty when the grave

Lies open before us always

And pity moves in funny ways

Let’s not try to be witty when the grave

Lies open before us always

Waren ze niet als schermutselingen?

In een grote oorlog

Onze kussen zo diep maar vluchtig

Zoals gieren die naar luizen graven?

We werden naar de ziel geleid door middel van rokken

Werden geleid tot liefde door middel van messen

We waardeerden wat oorlog omkeerde

Seizoen komt rond

We breken en vallen, dat is alles

Seizoen komt rond, we breken en vallen

Seizoenen komen en gaan, dat is alles

Ze vond me verachtelijk

Geen medelijden met het lot

Van de kleine man

Wie vindt rust alleen in de minachting

Van de geweldige

En medelijden beweegt op grappige manieren

Laten we niet proberen geestig te zijn als het graf

Ligt altijd voor ons open

En medelijden beweegt op grappige manieren

Laten we niet proberen geestig te zijn als het graf

Ligt altijd voor ons open

En medelijden beweegt op grappige manieren

Laten we niet proberen geestig te zijn als het graf

Ligt altijd voor ons open

En medelijden beweegt op grappige manieren

Laten we niet proberen geestig te zijn als het graf

Ligt altijd voor ons open