Pinballs - Robocobra Quartet

Days can feel like labyrinths

I know it’s hard.

It’s tough

I know it can taste like you’ve had enough

Punctuate my name with a catastrophe

I’m approximately three times the person I was then, but I’m twice as unsure

I caught a glimpse of that person in the mirror — he seems unready for the world

He seems unsteady in his words

He seems hurt

His seams are teeming with dirt

There was a point when i had the world figured out

Now, I do not

You guys are pinballs & I am a clock

I don’t stop

Tell me: at what point did we generate this history?

Because ever since our car got hit from the rear I’ve been looking back on

impact

Checking sixes for images

He says, «Just leave me alone, pick me up where you left off.»

«Pick me up where you stopped.»

I can’t stop

Dagen kunnen aanvoelen als labyrinten

Ik weet dat het moeilijk is.

Het is zwaar

Ik weet dat het kan smaken alsof je genoeg hebt gehad

Lees mijn naam met een catastrofe

Ik ben ongeveer drie keer de persoon die ik toen was, maar ik ben twee keer zo onzeker

Ik ving een glimp op van die persoon in de spiegel - hij lijkt niet klaar voor de wereld

Hij lijkt onvast in zijn woorden

Hij lijkt gewond

Zijn naden wemelen van het vuil

Er was een moment dat ik de wereld doorhad

Nu ik niet

Jullie zijn flipperkasten en ik ben een klok

Ik stop niet

Vertel me: op welk moment hebben we deze geschiedenis gegenereerd?

Want sinds onze auto van achteren werd aangereden kijk ik terug op

gevolg

Zessen controleren op afbeeldingen

Hij zegt: "Laat me gewoon met rust, pik me op waar je was gebleven."

"Pak me op waar je bent gestopt."

Ik kan niet stoppen