Twisted Laurel - Robert Earl Keen

Just across the blue ridge, where the high meadows lay

And the galax spreads through the new mown hay

There’s a rusty iron bridge, cross a shady ravine

Where the hard road ends and turns to clay

With a suitcase in his hand there the lonesome boy stands

Gazing at the river sliding by beneath his feet

But the dark water springs through the black rocks and flows

Out of sight where the twisted laurel grows

Past the coal-tipple towns in the cold December rain

Into Charleston runs the New River train

Where the hillsides are brown, and the broad valley’s stained

By a hundred thousand lives of work and pain

In a tar-paper shack out of town across the track

Stands an old used-up man trying to call something back

But his old memories stain like the city in the haze

And his days have flowed together like the rain

And the dark water springs from the black rocks and flows

Out of sight where the twisted laurel grows

Net over de blauwe bergkam, waar de hoge weiden lagen

En de melkweg verspreidt zich door het nieuwe gemaaid hooi

Er is een roestige ijzeren brug, steek een schaduwrijk ravijn over

Waar de harde weg eindigt en verandert in klei

Met een koffer in zijn hand staat daar de eenzame jongen

Starend naar de rivier die onder zijn voeten voorbij glijdt

Maar het donkere water ontspringt door de zwarte rotsen en stroomt

Uit het zicht waar de verwrongen laurier groeit

Langs de steenkooldorpjes in de koude decemberregen

Charleston rijdt de New River-trein in

Waar de heuvels bruin zijn en de brede vallei bevlekt

Door honderdduizend levens van werk en pijn

In een teerpapieren hut buiten de stad aan de overkant van het spoor

Staat een oude, opgebruikte man die iets terug probeert te bellen

Maar zijn oude herinneringen bevlekken als de stad in de nevel

En zijn dagen vloeiden samen als de regen

En het donkere water ontspringt uit de zwarte rotsen en stroomt

Uit het zicht waar de verwrongen laurier groeit