Long Black Veil - Robert Earl Keen

Ten years ago on a cold dark night,

There was someone killed 'neath the town hall light.

There were few at the scene but they all did agree

That the man who ran looked a lot like me.

The judge said, «Son what is your alibi?

If you were somewhere else, then you won’t have to die.»

I spoke not a word, though it meant my life,

I had been in the arms of my best friend’s wife.

She walks these hills in a long black veil.

She visits my grave where the night winds wail.

Nobody knows, no, and nobody sees,

Nobody knows but me.

The scaffold is high and eternity nears

She stood in the crowd and shed not a tear.

But sometimes at night where the cold winds moan

In a long black veil she cries all o’er my bones.

She walks these hills in a long black veil.

She visits my grave when the night winds wail.

Nobody knows, no, and nobody sees,

Nobody knows but me.

Nobody knows but me.

Tien jaar geleden op een koude donkere nacht,

Er is iemand vermoord bij het licht van het stadhuis.

Er waren er maar weinig ter plaatse, maar ze waren het er allemaal mee eens

Dat de man die rende veel op mij leek.

De rechter zei: «Zoon, wat is je alibi?

Als je ergens anders was, hoef je niet dood te gaan.»

Ik sprak geen woord, hoewel het mijn leven betekende,

Ik was in de armen van de vrouw van mijn beste vriend.

Ze bewandelt deze heuvels in een lange zwarte sluier.

Ze bezoekt mijn graf waar de nachtwind loeit.

Niemand weet, nee, en niemand ziet,

Niemand weet het behalve ik.

Het schavot is hoog en de eeuwigheid nadert

Ze stond in de menigte en liet geen traan.

Maar soms 's nachts waar de koude wind kreunt

In een lange zwarte sluier huilt ze over mijn botten.

Ze bewandelt deze heuvels in een lange zwarte sluier.

Ze bezoekt mijn graf als de nachtwind loeit.

Niemand weet, nee, en niemand ziet,

Niemand weet het behalve ik.

Niemand weet het behalve ik.