Christabel - Robert Earl Keen

It’s been seven long days and seven hard nights

In a '62 Chevy with broke taillights

An east-bound man in a west-bound lane

A dishwater blonde about sixteen

Was standing on the shoulder with a ribbon in her hair

Her hand on her hip and her thumb in the air

And I pulled off the road and as she grabbed for the door

I knew the wind was cold 'cause I’d seen it all before

And I was scared

Things ain’t never what they seem

When you find you livin' in your own dream

Now the moonlight peeked in and out behind the clouds

Now and again on this godless child

And the radio was scrambed, cracklin' in the air

The ribbon she wore looked old in her hair

And I saw the moonlight sliver dead down on her face

I knew it was true, she was in the wrong place

In the wrong time, in the wrong tale

I knew when I’d asked her she’d hiss, «Christabel»

Things ain’t never what they seem

When you find you livin' in your own dream

She was after the man who had left her alone

With no father beside her and love longtime gone

And the snake deep inside her, a hiss in her head

The rest that had been her was dying or dead

And she’d a taste for young women with pearly white skin

She spat on the floor when she spoke of the man

Who made her like this, who had written her tale

This medieval maid they called «Christabel»

Things ain’t never what they seem

When you find you livin' in your own dream

Then she breathed out the story of her lover-to-be

A knight shining armor on a silvery steed

Who longed to be worthy so he sought the crusade

While she waited, breath bated, in linen brocade

But a pair of black eyes wove 'round her a spell

The snake they call Lydia seduced Christabel

And she cuddled her tender, she poisoned her soul

She stole her young body and made it her own

Things ain’t never what they seem

When you find you livin' in your own dream

Now the knight would love Lydia in Christabel’s arms

And Lydia would have it should he ever return

But Lydia was left with the story undone

No silvery steed, no castle, no throne

Half-woman, half-serpent entwined in a spell

A barge black and fancy this medieval tale

And she faded at dawning, the bird and the beast

Deep in the dreams of those bound for the east

Like me

Things ain’t never what they seem

When you find you livin' in your own dream

Things ain’t never what they seem

Het zijn zeven lange dagen en zeven zware nachten geweest

In een '62 Chevy met kapotte achterlichten

Een man in oostelijke richting in een rijbaan in westelijke richting

Een afwasblonde van ongeveer zestien

Stond op de schouder met een lint in haar haar

Haar hand op haar heup en haar duim in de lucht

En ik reed van de weg af en terwijl ze naar de deur greep

Ik wist dat de wind koud was, want ik had het allemaal eerder gezien

En ik was bang

Dingen zijn nooit wat ze lijken

Wanneer je merkt dat je in je eigen droom leeft

Nu gluurde het maanlicht naar binnen en naar buiten achter de wolken

Af en toe over dit goddeloze kind

En de radio was versleuteld, krakend in de lucht

Het lint dat ze droeg zag er oud uit in haar haar

En ik zag het maanlicht flinterdun op haar gezicht

Ik wist dat het waar was, ze was op de verkeerde plaats

Op het verkeerde moment, in het verkeerde verhaal

Toen ik haar vroeg, wist ik dat ze "Christabel" zou sissen

Dingen zijn nooit wat ze lijken

Wanneer je merkt dat je in je eigen droom leeft

Ze zat achter de man aan die haar met rust had gelaten

Zonder vader naast haar en liefde die al lang weg is

En de slang diep in haar, een gesis in haar hoofd

De rest die haar was geweest, was stervende of dood

En ze had een voorliefde voor jonge vrouwen met een parelwitte huid

Ze spuugde op de vloer toen ze over de man sprak

Wie heeft haar zo gemaakt, wie heeft haar verhaal geschreven?

Deze middeleeuwse meid noemden ze «Christabel»

Dingen zijn nooit wat ze lijken

Wanneer je merkt dat je in je eigen droom leeft

Toen ademde ze het verhaal uit van haar toekomstige geliefde

Een ridder die een harnas laat schijnen op een zilverachtig ros

Die ernaar verlangde waardig te zijn, dus zocht hij de kruistocht?

Terwijl ze wachtte, met ingehouden adem, in linnenbrokaat

Maar een paar zwarte ogen weefden een spreuk om haar heen

De slang die ze Lydia noemen, verleidde Christabel

En ze knuffelde haar tedere, ze vergiftigde haar ziel

Ze stal haar jonge lichaam en maakte het haar eigen

Dingen zijn nooit wat ze lijken

Wanneer je merkt dat je in je eigen droom leeft

Nu zou de ridder houden van Lydia in de armen van Christabel

En Lydia zou het hebben als hij ooit terug zou komen

Maar Lydia bleef achter met het verhaal ongedaan gemaakt

Geen zilverkleurig ros, geen kasteel, geen troon

Half vrouw, half slang verstrengeld in een betovering

Een zwarte schuit en zin in dit middeleeuwse verhaal

En ze vervaagde bij het aanbreken van de dag, de vogel en het beest

Diep in de dromen van degenen die op weg zijn naar het oosten

Zoals ik

Dingen zijn nooit wat ze lijken

Wanneer je merkt dat je in je eigen droom leeft

Dingen zijn nooit wat ze lijken